สิ่งสมมติ

บทรำพึงถึงสิ่งสมมติ ที่ซ้อนอยู่ในสมมติ… ที่ซ้อนอยู่ในสมมติ…

เราคือสิ่งสมมติในโลกเสมือน

คืออณูอิเล็กตรอนที่วิ่งวนไปมาในเส้นลวด

คือคลื่นความถี่ที่ล่องลอยอยู่ในบรรยากาศ

คือผงธุลีในจักรวาลเวิ้งว้างไม่มีสิ้นสุด

คือเพื่อนร่วมทุกข์วนเวียนอยู่ในสังสารวัฏ

 

ถ้าโลกแห่งความจริงนี้เป็นเพียงความลวง

พวกเราในนี้ก็เป็นที่สุดแห่งความลวง

ถ้าชีวิตจริงตรงนี้ ตอนนี้ เป็นเพียงความฝัน

ชีวิตที่นี่ก็คือความฝันชั้นที่ลึกที่สุด

 

เราเป็นสมมติที่ซ้อนอยู่ในสมมติ…

ที่ซ้อนอยู่ในสมมติ…

ซ้อนลึกลงจนแยกไม่ออกว่าจริงๆ คืออะไร

และทั้งหมดทั้งปวงนี้ก็ได้กลายเป็นทั้งหมดทั้งปวงของเรา

 

มันคือทั้งหมดของความเป็นส่วนตัว

ทั้งหมดของความคิดเห็น

ทั้งหมดของอุดมคติ

ทั้งหมดของความสุขและทุกข์

ทั้งหมดของความรักและชัง

 

วันทั้งวันคือจ้องดูตัวเอง

เรามีความสุขมากพอหรือยัง

เราแสดงความเห็นได้ดีหรือยัง

เรามีอุดมคติที่สูงส่งหรือยัง

เวียนว่ายตายเกิดรอบแล้วรอบเล่า

ไม่มีทางที่จะหลุดพ้นจากมันไปได้

 

ถึงแม้ว่าจะถึงวันตายจากโลกนี้ไป

ตัวเราก็ยังคงค้างเหลือเป็นอณูอิเล็กตรอน

อยู่บนจานแม่เหล็กที่ไหนสักแห่งบนโลกนี้

จะยังคงเกิดและดับ เกิดและดับ ต่อไปเรื่อยๆ

โดยการค้นหาและเรียกดูของใครสักคน

เราจะถูกเห็นโดยคนอื่นๆ อีกร้อยพันหมื่น

ต่อไปชั่วกัลปาวสาน