เมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อน เราเขียนบทความเรื่องการสูญเสียคนรัก และได้ยกเรื่องราวที่เกิดขึ้นจริงของเพื่อนเราคนหนึ่งที่สูญเสียว่าที่เจ้าบ่าวไปก่อนงานแต่งงานเพียงแค่ 3 เดือน หลังจากบทความนี้ออกมา เราได้ส่งบทความให้เพื่อนอ่าน และได้คุยกันถึงเรื่องราวต่างๆ หลังจากเหตุการณ์ร้ายนั้นผ่านพ้นไป ทว่าระหว่างคุยกัน นึกขึ้นได้ว่า เราประทับใจโพสต์หนึ่งในเฟซบุ๊กที่เพื่อนเราเขียนถึงแฟนหนุ่มหลังจากแฟนเสียชีวิตไม่กี่วัน
เราจำได้ว่า มันเป็นข้อความที่เพื่อนเราพยายามกลั่นความรู้สึกและความทรงจำที่มีต่อชายคนรักออกมาจากหัวใจ แล้วเรารู้สึกประทับใจมาก จนไม่อยากให้มันหยุดอยู่แค่นั้น เลยขอร้องให้เพื่อนช่วยเขียนข้อความนั้นให้อีกครั้ง เพราะเราอยากนำมาแบ่งปันให้ผู้อ่านได้อ่าน และร่วมประทับใจไปกับเรื่องราวความรักหนึ่งที่เคยเกิดขึ้นบนโลกแห่งนี้
You will forever be my always แด่เธอผู้เป็นความฝัน ความหวัง และความจริง
“อีก 3 เดือนข้างหน้า เรากำลังจะแต่งงาน ทุกสิ่งที่เราสู้ด้วยกันมาตลอดกำลังจะกลายเป็นจริง”
ชีวิตของกิ๊บ ณ ช่วงเวลานั้นช่างสวยงามเหมือนความฝัน ความตั้งใจในการใช้ชีวิตของเราสองคนที่วางแผนมาเป็นอย่างดี ทั้งหน้าที่การงานของตัวกิ๊บเองที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองรัก หน้าที่การงานของคู่หมั้นที่กำลังรุ่งโรจน์สมกับความพยายามของเขา และความสัมพันธ์ของเราสองคนที่ดำเนินมาอย่างราบรื่นโดยตลอด 12 ปี
กิ๊บเจอพี่ตีครั้งแรกสมัยเรียนมัธยมต้น พี่ตีเป็นเพื่อนที่น่ารักของเพื่อนๆ ทุกคน พี่ตีแอบชอบและชื่นชมกิ๊บมาก ณ ตอนนั้น แต่กิ๊บเองรู้สึกว่าพี่ตีเป็นเพื่อนที่ดีคนหนึ่งเท่านั้น กิ๊บปฏิเสธความรักจากพี่ตีไปถึง 3 ครั้ง จนครั้งสุดท้าย
พี่ตีได้กลายเป็นคนที่กิ๊บรักมากที่สุด รักโดยปราศจากเงื่อนไขใดๆ ในชีวิต เพราะความดีของพี่ตีที่ทำให้กิ๊บมาตลอด
“ทุกครั้งที่มองพี่ตี จะรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้จะไม่มีวันทำให้เราเสียใจ”
พี่ตีเป็นผู้ชายที่มีความเสมอต้นเสมอปลายในทุกเรื่อง ทั้งเรื่องการเรียน ที่ขยันและตั้งใจจริงจนประสบความสำเร็จ สามารถสอบเข้ารับราชการได้ตามที่ตั้งใจไว้ เพื่อนๆ หลายๆ คนมีพี่ตีเป็นตัวอย่างในการทำตามความฝัน เรื่องความรักเองก็เช่นกัน พี่ตีเป็นผู้ชายที่ดูแลเอาใจใส่คนที่ตัวเองรักเป็นอย่างดี (มาก)
กิ๊บเคยถามพี่ตีว่า ทำไมพี่ตีถึงรักกิ๊บ พี่ตีจะชอบตอบว่า เพราะกิ๊บน่ารัก รอยยิ้มของกิ๊บทำให้โลกของพี่ตีสดใส โลกของพี่ตีที่มีแต่ไปเรียน อ่านหนังสือ กลับบ้าน และเตะฟุตบอล ได้ออกไปเดินเล่น ได้ออกไปรู้จักกับสิ่งต่างๆ ที่พี่ตีไม่เคยรู้ เราสองคนจึงเติมเต็มในส่วนที่ขาดให้กันและกัน
ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย พี่ตีคอยไปรับไปส่งเกือบทุกวันที่ทำได้ เพื่อนๆ ของกิ๊บจะรู้จักพี่ตีแทบทุกคน ภาพความทรงจำของกิ๊บจะเห็นพี่ตีถือร่มมารอรับอยู่ใต้ตึกเรียนเพราะกลัวกิ๊บเปียกหรือร้อน มีทิชชูในรถและในกระเป๋าเป้เวลากิ๊บอยากเข้าห้องน้ำ มีผ้าเช็ดหน้าไว้คอยเช็ดน้ำตาเวลากิ๊บเรียนหนักแล้วชอบงอแง ถือกระเป๋าให้กิ๊บเพราะกลัวกิ๊บปวดหลัง มีน้ำและขนมติดอยู่ในรถเสมอเพราะกิ๊บชอบหิว จับมือกิ๊บเดินไปทุกที่เพราะกิ๊บซุ่มซ่าม ชอบสะดุดล้ม คอยร้องเพลงให้ฟังตอนกิ๊บไม่สบาย รับโทรศัพท์กิ๊บทุกครั้ง หรือหากไม่ว่างรับสายจะรีบโทร.กลับ หากมีเวลาว่างจะไปเป็นเพื่อนทุกที่
พี่ตีจะส่งกิ๊บเข้านอนทุกคืน บอกฝันดี บอกรักกิ๊บทุกวัน พี่ตีจะใส่ใจกิ๊บในทุกๆ เรื่องแม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ก็ตาม ทำให้กิ๊บรู้สึกปลอดภัยและอบอุ่นใจเวลาอยู่กับผู้ชายคนนี้
ช่วงที่พี่ตีสอบรับราชการ เป็น 4 ปีที่ทั้งตัวพี่ตีและกิ๊บเองรู้สึกยากและลำบากมาก จากที่เคยเจอกันเกือบทุกวัน กิ๊บต้องให้เวลาพี่ตีในการอ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ สิ่งที่กิ๊บทำได้ก็มีแค่ให้กำลังใจ กิ๊บชอบทำอาหาร ทำขนม
ก็จะคอยทำไปส่งให้พี่ตีทุกอาทิตย์ จนที่บ้านพี่ตีจะมีชื่อเรียกเสบียงอาหารของกิ๊บว่า ‘ถุงยังชีพ’ พี่ตีต้องจำฎีกา ท่องประมวลซึ่งพี่ตีเป็นคนมหัศจรรย์ที่สามารถจำประมวลกฎหมายได้ทั้งเล่ม แม้เส้นทางการเรียนและทำงานของเราสองคนจะแตกต่างกันมาก แต่กิ๊บก็รู้สึกสนุกทุกครั้งที่พี่ตีเล่าเรื่องงานของพี่ตีด้วยตาเป็นประกายให้กิ๊บฟัง
พี่ตีชอบบอกกับกิ๊บว่า พี่ตีสอบได้ ได้ทำตามความฝันของตัวเอง เพราะมีกิ๊บเป็นกำลังใจที่สำคัญที่สุดในชีวิตของพี่ตี เวลาพี่ตีพูด พี่ตีจะคอยจับมือกิ๊บไปด้วย พี่ตีบอกว่าอะไรที่พี่ตีทำให้กิ๊บได้ พี่ตีจะทำ ยกเว้นเดือนกับดาวที่พี่ตีไม่สามารถสอยลงมาให้กิ๊บได้ เราจะต้องไปยืนดูด้วยกัน เราจะไปเที่ยวรอบโลกด้วยกัน
พี่ตีจะบอกขอบคุณกิ๊บเสมอเวลาที่กิ๊บทำอะไรให้ แม้จะเป็นเรื่องเล็กๆ น้อยๆ ส่วนเรื่องใหญ่ๆ เวลาพี่ตีนึกขึ้นได้ พี่ตีจะจับมือกิ๊บแล้วบอกว่า “ขอบคุณนะคะที่หนูอยู่เคียงข้างพี่ตีมาตลอด”
เราสองคนตอบแทนความรักของกันและกันด้วยการเป็นคนรักที่ดี ดูแลเอาใจใส่ซึ่งกันและกัน เป็นกัลยาณมิตร เป็นมิตรที่เติบโตมาพร้อมกัน ก้าวผ่านช่วงวัยรุ่นหัวเลี้ยวหัวต่อ คอยประคับประคองกันทั้งความรู้สึกและความรับผิดชอบ มาจนเข้าสู่วัยผู้ใหญ่ที่พร้อมจะสร้างครอบครัวไปด้วยกัน
ตลอดระยะเวลา 12 ปีที่ได้อยู่กับพี่ตี เป็นช่วงเวลาที่หัวใจของกิ๊บถูกเติมเต็มด้วยความรัก ความเอาใจใส่ ความทะนุถนอม ความเพียรพยายาม ความมุ่งมั่น ความอดทน และความมั่นคง เท่าที่ผู้ชายคนหนึ่งจะมีให้ผู้หญิงคนหนึ่งได้ และเราสองคนพร้อมแล้วที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไปด้วยกัน
วันศุกร์ที่ 3 พฤศจิกายน 2560
กิ๊บตื่นมาพร้อมกับข่าวร้าย เมื่อทราบว่าพี่ตี ผู้ชายที่กิ๊บรักและกำลังจะแต่งงานด้วยในอีก 3 เดือนข้างหน้า ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์
หากโลกนี้คือโลกแห่งความฝัน กิ๊บคงอยากจะนอนไม่ยอมตื่น
หากโลกนี้คือโลกแห่งความหวัง กิ๊บคงอยากจะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ไปพร้อมกับพี่ตี
หากแต่นี่คือโลกแห่งความจริง ที่พรากพี่ตี ผู้ชายที่น่ารักที่สุดและรักกิ๊บที่สุดไปจากกิ๊บ
จากวันนั้นจนถึงวันนี้ ความรู้สึกเศร้าโศกจากการสูญเสียได้เดินทางไปพร้อมๆ กับเวลา และค่อยๆ เปลี่ยนแปลงจากความรู้สึกไม่อยากอยู่บนโลกใบนี้แล้ว มาเป็นความคิดที่ว่า เราจะอยู่อย่างไร เพื่อที่จะใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้สมกับที่เราได้รับความรักที่ดีจากผู้ชายคนหนึ่ง ที่กิ๊บเชื่อว่าหากเขายังอยู่ เขาคงอยากให้กิ๊บมีความสุข และใช้ชีวิตในแบบที่เราสองคนอยากให้เกิดขึ้นต่อไป
มีประโยคหนึ่งที่คุณพ่อของพี่ตีได้พูดกับกิ๊บ ว่าพี่ตีและกิ๊บโชคดีที่ได้ใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ แต่ขอให้เก็บความทรงจำและความรักของพี่ตี เป็นพลังในการดำเนินชีวิตต่อไป
ขอบคุณปาฏิหาริย์ของชีวิต ที่ทำให้กิ๊บเติบโต เข้มแข็ง และเป็นผู้หญิงที่มีพลังแห่งความรักโอบล้อมอยู่รอบตัวกิ๊บ