เจลดา ภูพนานุสรณ์

การกินเป็นกิจกรรมพื้นฐานของร่างกายที่สำคัญต่อการมีชีวิต แม้ว่าแต่ละคนจะมีรสนิยมในการกินที่เฉพาะเจาะจง เช่น กินเพื่อสุขภาพ กินเพื่อเข้าสังคม กินเพื่อรับประสบการณ์ในวัฒนธรรมอาหารที่หลากหลาย หรือกินเพื่อความสาแก่ใจเน้นปริมาณเอาให้คุ้มค่ากับเงินที่จ่ายไป แต่ทุกคนล้วนมีข้อจำกัดในการกินจนนำไปสู่การเปรียบเทียบได้ และเกิดเป็นข้อสงสัยว่าทำไมบางคนกินไปนิดเดียวก็อิ่มเสียแล้ว ในขณะที่บางคนกลับกินได้เรื่อยๆ และไม่มีทีท่าว่าจะอิ่มหรือแม้กระทั่วตัวเราเองในแต่ละวันก็กินได้มากน้อยต่างกัน ข้อสงสัยชวนใคร่รู้นี้นำไปสู่การหาคำตอบว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น แล้วเราก็พบว่ามีปัจจัยมากมายเหลือเกินที่ส่งผลต่อการกินของคนเรา      โดยปกติกลไกการทำงานของร่างกายเรื่องการกินจะเกี่ยวข้องกับความรู้สึก 2 ความรู้สึกคือ

คุณชอบกินอาหารรสใด เปรี้ยว หวาน หรือเค็ม ขณะที่หลายคนอาจบอกเพิ่มเติมว่าชอบรสเผ็ด แต่ความจริงแล้วความเผ็ดไม่ใช่รสชาติ มันคือความแสบร้อนจากสารแคปไซซิน (capsaicin) ในพริกต่างหาก อันที่จริงความเผ็ดร้อนอยู่คู่กับอาหารโลกมาช้านาน โดยเฉพาะซีกประเทศโลกตะวันออก สำหรับอาหารไทย แทบทุกภูมิภาคจะมีอาหารที่เป็นลักษณะเด่นประจำภูมิภาค ซึ่งล้วนแล้วแต่มีพริกเป็นวัตถุดิบชูโรง แต่ที่น่าสนใจคือไม่ใช่ทุกคนที่จะสามารถลิ้มลองความเผ็ดของพริกได้