Editor’s Note

พอเข้าสู่ช่วงการหาเสียงเลือกตั้ง ก็ได้เห็นพรรคการเมืองต่างๆ จัดทีมออกมาปราศรัยแสดงวิสัยทัศน์และร่วมดีเบตตามเวทีต่างๆ ผมคอยติดตามดูข่าวสารด้วยความเมามัน แต่ผ่านไปสักพักก็เริ่มนึกสงสารและเห็นใจพวกนักการเมืองที่เป็นคนแก่ เพราะเห็นได้ชัดว่าพวกเขาพูดไม่ค่อยรู้เรื่อง ทัศนคติหลงยุคและหลุดโลก โต้ประเด็นอะไรไม่ได้ บางทีก็แสดงอารมณ์หงุดหงิดฉุนเฉียว มีบางคนถึงขนาดปฏิเสธไม่มาร่วมงาน      ถ้าคุณเคยเห็นภาพเอกซเรย์คอมพิวเตอร์สมองของคนแก่ก็จะเข้าใจ ยิ่งถ้าเอาผลเอกซเรย์แต่ละปีๆ มาดูเทียบกันก็จะยิ่งเห็นชัดว่า โพรงสมองของเขาขยายกว้างและถูกแทนที่ด้วยน้ำไขสันหลัง สมองฝ่อลง และบนเนื้อสมองก็เริ่มเห็นจุดสีเทาที่แสดงว่ามีเลือดไปหล่อเลี้ยงไม่เพียงพอ     ...

เวลามีคนพูดว่า เด็กเป็นสิ่งสวยงาม บริสุทธิ์ ไร้เดียงสา ผมไม่ค่อยเชื่อเท่าไหร่      ตั้งแต่จำความได้ การละเล่นแรกๆ ในชีวิตของเราทุกคนไม่ใช่อะไรนอกไปจากเกมวิ่งไล่กันไปไล่กันมา แปลกดีที่เหล่าเด็กอายุไล่เลี่ยกันจะถูกดึงดูดด้วยพลังลึกลับบางอย่างให้ออกจากบ้านมารวมตัวกันที่ลานกว้างในละแวกบ้าน แต่ละคนจะมองดูเพื่อนคนอื่นแล้วก็เปรียบเทียบกัน จัดระดับกัน ว่าใครเหนือกว่าหรือด้อยกว่าโดยอัตโนมัติแล้วก็แบ่งฝักแบ่งฝ่ายกันด้วยวิธีเสี่ยงทายต่างๆ เพื่อแยกกันสวมบทบาทสมมติเป็นขั้วตรงข้าม กำหนดกติกาที่เป็นจริงเป็นจังเสียเหลือเกินเพื่อจะได้วิ่งเล่นไล่กันตามจินตนาการแบบนั้นอย่างสนุกสนาน      พลังลึกลับนี้ยังคงอยู่ต่อมาจนถึงวัยเรียน ถึงแม้กิจกรรมหลักอย่างเป็นทางการของโรงเรียน คุณครูจะจับเราใส่เครื่องแบบเหมือนกัน มายืนเข้าแถวหน้าเสาธงร้องเพลงชาติอย่างพร้อมเพรียง แล้วก็เดินเรียงกันเข้าห้องเรียนเพื่อท่องอาขยาน แต่กิจกรรมการละเล่นในเวลาพักเที่ยงของเรา...