“เราไม่ได้เป็นแฟนกันพี่ แต่อยู่ด้วยกันมาเจ็ดปี” “เชื่อพี่เหอะ เขาเป็นคนที่ควบคุมไม่ได้ คาดหวังอะไรไม่ได้” ฉันนอนฟังพวกเธอคุยหนึ่งชั่วโมง ไม่ได้ตั้งใจเสียมารยาท แต่ห้องนอนของฉันอยู่ใกล้วงกินดื่มนั้น ...
ฉันเกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเป็น soaper ใช่! นอกจากเหนือจากเป็นนักเขียน เป็นแม่ครัว เป็นแม่ค้าน้ำพริก เป็นเจ้าของที่พักสามห้อง เป็นช่างแต่งหน้าให้ตัวเอง ฉันยังอยากทำสบู่ ต้องทั้งดีและสวย สวยมาก เลิศเลอเป็นที่ประจักษ์ ...
มองรอยสักที่แขนหมอ บอกตัวเองว่า ฉันต้องตื่นมาเห็นรอยสักของวิสัญญีแพทย์คนนี้อีกครั้ง นั่นเป็นความทรงจำก่อนปิดเปลือกตา ฉันหลับอย่างไม่เคยหลับ ปลุกไม่ตื่น ไม่เจ็บปวด ไร้ซึ่งความฝัน สำหรับฉัน การวางยาสลบต่างจากความตายก็แค่… เรายังหายใจ ฉันไม่เคยถูกทำให้หลับ...
แผ่นดินของเรา (หนังสือซึ่งเขียนโดยแซงเต็ก-ซูเปรี) ทำให้ฉันเห็นงานของฉันชัดขึ้น การงานนั้นไม่ว่าจะเล็กน้อยเพียงใด ประสบความสำเร็จหรือไม่ หากเราเห็นความเชื่อมโยงกับคนอื่น เราจะเห็นความหมายที่แท้จริงของงาน ไม่ปฏิเสธว่าฉันทำงานเพื่อเงินและความทะเยอทะยานทางวรรณศิลป์ แต่นั่นไม่ได้มีพลังมากพอให้ฉันยืนหยัดท่ามกลางพายุ ...
500 Days of Summer เป็นหนังที่ทำให้ฉันอดคิดไม่ได้ ว่าเขาคนนั้น แล้วก็อีกคน รวมทั้งเพื่อนของเขา ญาติของเขา ผู้คนที่อยู่แวดล้อมพวกเขา จะได้ยินเรื่องราวในอดีตของเราแบบไหน ต้องไม่เหมือนเรื่องที่ฉันจำแน่ แต่มันจะแตกต่างในรายละเอียด หรือกลับซ้ายเป็นขวา กลับหน้าเป็นหลัง ...
ความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับหลิวนับว่าลึกซึ้ง แม้ว่าเราไม่เคยพบกัน ‘หลิวอวี่ซิน’ เป็นเด็กฝึกที่เข้าร่วมใน Youth With You Season 2 รายการวาไรตี้สัญชาติจีนที่ดูได้จากแอพพลิเคชัน รายการมีซับไตเติลภาษาอังกฤษ และมีซับไตเติลภาษาไทยด้วย ซึ่งทำฉันดูรายการสนุกขึ้น ...
ฉันมีแอ็กเคานต์ในทวิตเตอร์สามแอ็กเคานต์ ชื่อตัวเองหนึ่งแอ็กเคานต์ สำหรับตามนักร้องไทยหนึ่งแอ็กเคานต์ และตามไอดอลจีนอีกหนึ่งแอ็กเคานต์ ฉันอยู่ในแฟนด้อม-ชุมชนที่ต่างนิยม ชื่นชม และรักคนคนหนึ่งเหมือนกัน ศิลปินคือเหตุผลที่ฉันละลายตัวตนของฉัน เพื่อเป็น UM ของเธอ และเป็นนุชของเขา ...
ฉันไม่ได้กินพิซซ่าฝีมือเขานานมาก น่าจะตั้งแต่ต้นปี เมื่อโควิด-19 ระบาด ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัย หากจะนั่งกินอาหารในร้านติดแอร์ ร้านของชาวอิตาลีซึ่งมักมีชาวต่างชาติเต็มร้าน ครั้นความกลัวโควิดน้อยลง ความฝืดเคืองทางการเงินกลับเพิ่มขึ้น ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันไม่เคยลืมรสมือเขา ไม่เคยลืมว่าพนักงานของเขาเป็นมืออาชีพแค่ไหน กระเป๋าเงินไม่ได้ฟูขึ้นเลย แต่เหมือนปลายใบไม้พลิกมาสะกิดใจ-โอเค ฉันต้องไปแล้วล่ะ ...
น้องสาวกลับมาเยี่ยมบ้านพร้อมกับสามี มาถึงปุ๊บ เธอก็ถามหาค็อกเทลปั๊บ มันออกจะเร็วไปหน่อย แต่ถ้าเธอต้องการ ฉัน-ผู้เป็นทั้งพี่ น้องสาว และเพื่อน ย่อมทำให้เธอได้ เราอายุห่างกันปีเดียว และเนื่องจากเธอมีลูกชายสองคน มีสามีเป็นนายทหารชั้นผู้ใหญ่...
รถเคลื่อนออกจากประตูบ้านฉัน ภรรยาของเพื่อนนั่งเบาะข้าง ลูกชายอยู่เบาะหลัง “ขอบคุณนะเจ๊” เขาพูดก่อนขึ้นรถ เขาทำให้ฉันคิดถึงประโยคเดียวกันในเก้าปีก่อนหน้า… ฉันเห็น เรา จากดวงตาของเขา ฉันน่าจะลืมเรื่องนี้ไปแล้ว ถ้าไม่มีรอยยิ้มนั้น...
ในความสัมพันธ์ คุณเลือกอะไรก็ได้ หากเป็นการเห็นพ้องของคนสองคน แต่บทความนี้อยากจะบอกว่า คุณควรคิดเผื่อสำหรับสิ่งที่ไม่คาดฝันเช่นกัน เพราะตลอดไปไม่มีอยู่จริง
เคยมีคนตั้งข้อสังเกต ว่าฉันไม่ค่อยเขียนถึงด้านโรแมนติกของความสัมพันธ์ การได้รัก ถูกรัก หรือกระทั่งความอบอุ่นจากครอบครัว ฉันกลับมาทบทวน พบว่าข้อสังเกตนั้นจริง ชวนให้ตั้งคำถามกับตัวเอง ทำไมฉันไม่เขียนถึงความรักของพ่อแม่ที่ทำให้เราเติบโตมาวิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์ ...