Love Actually

เคยมีไหม? ที่คุยอะไรกันแล้วรู้เรื่องกันอยู่สองคน หรือเคยมีไหม? ที่หันไปเจออะไร แล้วรีบไลน์หาเขา เพราะมันช่างเหมือนเรื่องที่เรากับเขาคุยกันเมื่อคืนก่อนเลย อย่างคู่รักคู่หนึ่งที่เรารู้จัก สองคนนี้จะมีคาแรกเตอร์ตัวการ์ตูนที่ไว้ใช้แทนอีกฝ่าย อย่างฝ่ายหญิงจะเป็นยูนิคอร์น ส่วนฝ่ายชายเป็นหมีบราวน์ ดังนั้น เวลาไปไหนก็ตาม ถ้าคนใดคนหนึ่งเห็นคาแรกเตอร์ประจำตัวของอีกคน ก็จะถ่ายรูปลงเฟซบุ๊กหรืออินสตาแกรม พิมพ์แคปชันน่ารักๆ หวานๆ และแท็กแฟน ฉะนั้น เวลาสองคนนี้อยากหวานใส่กันจึงไม่ได้แค่ใช้การเรียกชื่อเท่านั้น แต่ยังเอาดีเทลที่ตกลงกันไว้มาสร้างความหวานแหววอีกด้วย...

เป็นกันบ้างไหม เวลาหมดรักใครสักคน หรืออยากตัดใจจากใครคนหนึ่ง คุณจะค่อยๆ เห็นข้อเสียของคนคนนั้นมากขึ้น แบบที่คุณถึงกับต้องถามตัวเองว่า “ทำไมถึงไม่เคยเห็นด้านนี้ของเขามาก่อน หรือฉันมัวแต่คิดอะไรไปเองวะ”          จริงๆ ต้องบอกว่า ไม่ใช่คุณที่มองไม่เห็นข้อเสียหรือข้อที่ไม่เหมาะของคนที่แอบชอบมาก่อนหรอก แต่ต้องพูดใหม่ว่า จริงๆ คุณเห็นหรือรับรู้มาตลอด เพียงแต่ก่อนหน้านั้นหรือตอนที่ชอบคนคนนั้นมากๆ คุณไม่ยอมและไม่อยากจะสนใจข้อมูลด้านลบของเขาต่างหาก เรียกอีกอย่างว่า คุณเลือกที่จะมองข้ามไปนั่นเอง...

คุณเคยสังเกตหรือรู้สึกไหมว่าสื่อสังคมออนไลน์ทำให้เราหวั่นไหวเรื่องความรักมากขึ้น แล้วทำไมถึงเป็นเช่นนั้น? ด้วยเทคโนโลยีสื่อสารยุคใหม่อย่างโซเชียลมีเดีย ไม่ได้ส่งผลแค่การสื่อสาร การเสพสื่อ หรือการทำธุรกิจเท่านั้น แต่เรื่องใกล้ตัวเราอย่างความรักและการจีบ ต่างก็มีความเกี่ยวข้องด้วยอย่างมีนัยสำคัญ จึงน่าสนใจไม่น้อยว่า โซเชียลมีเดียทำให้การจีบเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร? แพลตฟอร์มออนไลน์ที่คนไว้จีบกันมีอะไรบ้าง? และใช้ยังไง? สื่อออนไลน์ช่วยให้คนจีบกันง่ายขึ้นหรือเปล่า? และที่สำคัญ มันแตกต่างกับการจีบกันในสมัยก่อนอย่างไร? ซึ่งคำตอบของคำถามต่างๆ เหล่านี้ เราจะมาอธิบายให้คุณได้เข้าใจ โดยอ้างอิงจากวิทยานิพนธ์และงานวิจัยต่างๆ ที่เกี่ยวข้อง...

คนจำนวนไม่น้อยมักมองความสัมพันธ์ของตัวเองเป็นแบบปัจเจก หมายถึงถ้าคบใครมันก็เป็นเรื่องของเรากับอีกคน ส่วนคนอื่นไม่เกี่ยว แต่ถ้าว่ากันตามตรง มีตัวอย่างให้เห็นเยอะมากว่าคนอื่นนี่แหละตัวดีเลยที่ส่งผลต่อความสัมพันธ์ บางครั้งอาจถึงขั้นทำให้เลิกรากันได้เลย        ไม่เชื่อก็ดูปัญหาระดับชาติอย่างแม่ผัว-ลูกสะใภ้ได้ หรือไม่ถ้าเพื่อนคุณไม่ชอบขี้หน้าแฟนของคุณขึ้นมา ก็เป็นเรื่องใหญ่ได้เหมือนกัน ฉะนั้น เวลาคบใครก็ตาม เราไม่ได้คบแค่คนนั้นคนเดียว แต่คบเป็นแพ็กเกจคือ ครอบครัว เพื่อน และคนรอบข้างของเขา ในทางกลับกัน อีกฝ่ายก็ต้องเจอกับแพ็กเกจของฝั่งเราเช่นกัน      ทีนี้ถ้าเป็นคนรักเพศเดียวกัน...

ต้องยอมรับว่าความน่าสนใจของการจีบในยุคปัจจุบัน ก็คือเจ้าโซเชียลมีเดียนั้นมีลูกเล่นเยอะขึ้นกว่าเว็บไชต์หรือแชตยุคก่อนไปมาก มันเลยทำให้การจีบกันมีลูกเล่นเพิ่มมากขึ้น เช่น หากอยากให้เขารู้ว่าสนใจก็กดไลก์อีกฝ่ายทุกโพสต์ หรือใช้สติ๊กเกอร์ที่มีรูปหัวใจหรือรูปจูบไปให้เพื่อทำให้อีกฝ่ายเอะใจ      นอกจากนี้ด้วยความที่โซเชียลมีเดียเชื่อมโยงผู้คนทั่วไปหมด มันเลยทำให้เกิดการตกหลุมรักกับคนที่ห่างไกลเกินกว่าจะรู้จักได้ในโลกความเป็นจริง ยกตัวอย่าง เราอาจจะตกหลุมรักบล็อกเกอร์ที่เราไม่เคยเจอตัวจริงมาก่อน หรือเราบังเอิญปิ๊งกับเพื่อนของเพื่อนที่เพื่อนเราก็ไม่เคยแนะนำให้รู้จัก แต่เฟซบุ๊กดันเด้งโพสต์คนนี้มาบน News Feed ของเรา แล้วเราก็บังเอิญได้แชตคุยกันจนเป็นแฟน เป็นต้น      ซึ่งถ้าจะให้ไล่เรียงการจีบก็คงอธิบายไม่หวาดไม่ไหว เพราะสเต็ปการจีบของคนแต่ละคนก็แตกต่างกันออกไป ดังนั้น...

ถือเป็นเรื่องปกติเลยก็ว่าได้ เวลาคนเรารักใครชอบใคร ก็มักคาดหวังอยากให้อีกฝ่ายเป็นอย่างที่เราคิดหรือต้องการ เช่น อยากให้เขาชอบเราเหมือนที่เราชอบเขา อยากให้เขาแคร์เราเหมือนที่เราแคร์เขา แต่พอถึงตอนที่รู้ว่าอีกฝ่ายไม่ได้เป็นอย่างที่คิดไว้ ก็ทำให้น้อยใจ หงุดหงิด เจ็บปวด หรือไม่พอใจได้      อย่างเมื่อสองอาทิตย์ก่อน เพื่อนเราคนหนึ่งโทร.มาปรึกษาเรื่องแฟนที่ระหองระแหงกัน เรื่องของเรื่องคือ ช่วงสองปีที่ผ่านมา เพื่อนเรารู้สึกว่าความสัมพันธ์กับแฟนไม่สนิทใจกันเหมือนแต่ก่อน นานวันเข้ายิ่งรู้สึกชัดว่าแฟนไม่เหมือนเดิม ทำให้ทะเลาะกันบ่อยมาก เรียกว่าแทบทุกครั้งที่คุยกันจะต้องทะเลาะกัน สุดท้ายก็เลยเปิดใจคุยกันกับแฟนเพื่อขอคำตอบว่าจะเอาไงต่อดี...

ทุกครั้งเมื่อเราพูดถึงความรักไม่ว่าจะในแง่มุมใด เรื่องของ ‘ความสัมพันธ์’ ก็มักจะถูกพูดถึงด้วยเสมอ จนเราเผลอจับความรักเข้าคู่กับความสัมพันธ์แล้วมองมันเป็นเรื่องเดียวกันอยู่บ่อยครั้ง นั่นเป็นเพราะความสัมพันธ์เป็นรากฐานของความรัก ดังนั้น ความรักและความสัมพันธ์จึงมีความข้องเกี่ยวต่อกันเสมอ ความคิดคุ้นชินนี้ทำให้เราลืมไปว่าในความเป็นจริงแล้ว ความรักก็คือความรัก และความสัมพันธ์ก็คือความสัมพันธ์      ตลอดช่วงชีวิตของมนุษย์ตั้งแต่แรกเกิดจนถึงลมหายใจสุดท้าย นอกจากความต้องการทางร่างกาย หรือความต้องการในปัจจัยสี่ซึ่งทำให้มนุษย์สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้แล้ว มนุษย์ยังเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีความต้องการทางจิตใจด้วย เช่น ความรัก ความอบอุ่น ความรู้ ความสำเร็จ...