ฉันเกิดความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะเป็น soaper ใช่! นอกจากเหนือจากเป็นนักเขียน เป็นแม่ครัว เป็นแม่ค้าน้ำพริก เป็นเจ้าของที่พักสามห้อง เป็นช่างแต่งหน้าให้ตัวเอง ฉันยังอยากทำสบู่ ต้องทั้งดีและสวย สวยมาก เลิศเลอเป็นที่ประจักษ์ ...
การเลือกตั้งผ่านไปแล้ว แต่บรรยากาศทางการเมืองก็ยังคึกคักและร้อนแรง ฉันเอง จากที่เคยเบื่อหน่ายส่ายหน้ากับบรรดานัก (เล่น) การเมืองหน้าเก่า ก็หันมาตื่นตัวเมื่อมีพรรคและนักการเมืองหน้าใหม่เข้ามาให้พิจารณาและรู้สึกถึงความหวังขึ้นมาบ้าง ก่อนการเลือกตั้งมาถึง ฉันและคนรักมักนั่งดูดีเบตของตัวแทนพรรคและแคนดิเดตนายกฯ บนเวทีต่างๆ ด้วยกันเสมอ ระหว่างนั้นก็หยิบยกประเด็นร้อนขึ้นมาเป็นบทสนทนาอยู่บ่อยๆ เราถูกบอกต่อๆ กันมาถึงเรื่องที่อย่าเอามาถกเถียงกันคือ ศาสนาและการเมือง คงเพราะสองอย่างนี้ประกอบขึ้นด้วยความเชื่อเฉพาะคนอยู่มาก ยิ่งในเรื่องการเมือง ก็ไม่ใช่เพียงจะชูว่าบุคคลหรือพรรคที่เราสนับสนุนมีดีอย่างไร...
เราไม่ควรพบกันอีก แค่นั้นยังไม่พอ เราไม่ควรข้องเกี่ยวหรือสัมพันธ์กันเลย เราอาจอยู่บนโลกเดียวกัน และเราต่างไม่ลืม แต่เราจะเป็นเหมือนไม้สองต้นที่เติบโตอยู่บนดินคนละผืน คนละสิ่งแวดล้อม บางครั้งเราได้กินน้ำจากฟ้าเดียวกัน นั่นก็ช่วยไม่ได้ แต่เราจะไม่กินธาตุอาหารจากดินเดียวกัน กิ่งก้านของเราจะไม่เกี่ยวพันกัน เราจะไม่เห็นกันและกัน และกระทั่งต้นหนึ่งได้ล้มลงแล้ว อีกต้นก็จะไม่รู้ ...
“เหตุการณ์ในวันนั้นเป็นเหมือนฝันร้ายที่จะตามหลอกหลอนคุณไปตลอดชีวิต คุณจะหวาดกลัวการไปสนามบิน หวาดระแวงว่าจะมีระเบิดซ่อนอยู่ไหมทุกครั้งที่มองเห็นกระเป๋า หวาดผวากับแทบทุกสิ่งรอบตัว แม้ว่ามันจะเป็นเรื่องธรรมดาในชีวิตประจำวันก็ตาม ฉันยังจำทุกสิ่งได้ดี เสียงผู้คนกรีดร้องด้วยความตื่นตระหนก กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งและควันระเบิดที่พวยพุ่งไปทั่วบริเวณ” ถ้อยคำแฝงความเจ็บปวดของ รีเบกกา เกรเกอรี หนึ่งในนักวิ่งผู้รอดชีวิตแต่ต้องสูญเสียขาไปหนึ่งข้างจากเหตุวินาศกรรม ณ การแข่งขันวิ่งมาราธอนที่เก่าแก่และยิ่งใหญ่ที่สุดรายการหนึ่งของโลก ‘Boston...
หลายคนคงเคยหลงดีใจเวลามีคนเข้ามาจีบ ว่าคนคนนั้นต้องคิดจริงจังกับเราแน่ๆ ทว่ามันไม่ใช่แบบนั้นเสมอไป ไม่งั้นสังคมเราคงไม่บัญญัติศัพท์คำว่า ‘แอ๊ว’ ขึ้นมาเพื่อใช้เรียกการจีบเลเวลเบาๆ หรอก ดังนั้น หากมีคนเข้ามาจีบคุณ อย่างน้อยที่สุด ก็ควรดูให้ถี่ถ้วนว่าแท้จริงแล้วอีกฝ่ายจีบเพราะหวังอะไรกันแน่? เพราะในงานวิจัย ‘WHY DO WE FLIRT? : Flirting Motivations and...
ถ้าผมถามคุณว่า ‘อะไรคือความรู้สึกตรงข้ามของความรัก’ หลายคนน่าจะตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า ‘ความรู้สึกไม่รัก’ หรือไม่ก็ ‘ความรู้สึกเกลียด’ เพราะเมื่อเรามีใจมอบความรักให้ใครสักคนแล้ว ขั้วตรงข้ามของความรู้สึกที่ว่าจึงน่าจะเป็นคำตอบสุดท้ายของคำถามนี้… ซึ่งจริงๆ แล้วมันอาจจะมีอะไรมากกว่านั้นก็ได้ เหตุที่ผมบอกเช่นนี้ ก็เพราะอยากให้ลองย้อนกลับไปมองที่จุดเริ่มต้นของความรัก เราจะพบว่า ทุกครั้งที่มีความรัก ช่วงเวลาที่เรารวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีเพื่อสารภาพรักใครสักคน นั่นเป็นวินาทีที่บีบคั้นหัวใจที่สุดก็ว่าได้ เขาชอบเราเหมือนกันไหม? เขาจะรับรักเราไหม? เขาจะยอมคบเราหรือเปล่า? คำถามเหล่านี้พลันเกิดขึ้นพร้อมๆ...
เรามีคนรู้จักอยู่สองสามคนที่เคยมีความสัมพันธ์แบบ friends with benefits หรือแบบ ‘มากกว่าเพื่อน แต่ไม่ใช่แฟน’ ซึ่งรวมไปถึงการมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งร่วมกัน แต่ว่าแทบทุกคนที่เรารู้จักไม่สามารถรักษาสถานะแบบเบลอๆ นี้ได้ยาวเลย เหตุผลเพราะ มักจะเกิดปัญหาที่ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเริ่มอยากเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหรือคบหาจริงจังกับอีกฝ่าย แต่ว่าอีกฝ่ายกลับไม่ต้องการคบแบบนั้น ผลที่ตามมาคือไปต่อกับสถานะเบลอๆ นี้ไม่ได้ และจบลงด้วยการที่ต่างฝ่ายต่างหยุดและแยกย้ายกันไปเอง อย่างในงานวิจัยชื่อ Friendship After a...
เพราะมนุษย์เป็นสัตว์สังคมที่มีความอยากรู้เป็นแรงจูงใจผลักดันให้เกิดพฤติกรรมเพื่อขับเคลื่อนชีวิตให้ดำรงอยู่ได้ ซึ่งเป็นกลไกธรรมชาติของสัญชาตญาณอันเป็นผลผลิตจากวิวัฒนาการ จึงไม่ใช่เรื่องแปลกถ้ามีใครให้ความสนใจเรื่องความรักของเรา หรือแม้แต่เราเองที่เป็นฝ่ายให้ความสนใจความรักของคนอื่น ‘ความรักและความสัมพันธ์’ น่าจะเป็นหัวข้อที่ถูกหยิบยกขึ้นมาพูดคุยในวงสนทนาอยู่บ่อยครั้ง ทั้งตั้งใจและไม่ตั้งใจ ด้วยเหตุผลพื้นฐานที่สุดนอกเหนือจากความอยากรู้ คือเพื่อแชร์มุมมองและประสบการณ์รักของกันและกัน หนึ่งในคำถามที่ฟังดูแสนจะธรรมดาอย่าง ‘รักคืออะไร?’ กลับสร้างปฏิกิริยาตอบกลับจากคำตอบของแต่ละคนที่แตกต่างกัน ไม่ผิดคาดนัก เพราะความรักเป็นเรื่องเฉพาะบุคคล รักของเรา รักของเธอ รักของเขา แต่ละคนมีประสบการณ์รักและถูกรักเป็นของตัวเอง ดังนั้น ในคำถามเดียวกัน...
เราเคลื่อนที่ไปบนรถส่วนตัว ออกห่างเกาะเล็กๆ ของจังหวัดระนองที่เพิ่งพากันไปหมกตัวข้ามคืน เพื่อนคนหนึ่งอาสาขับกลับ อีกคนนั่งข้างคอยเปิดเพลงตามคำขอของพวกเราไปตลอดทาง ล้วนเป็นเพลงรักที่ล้อมรัดเราเอาไว้ในรถที่แบ่งกันนั่งได้พอดี 5 คน เพื่อนของเราคนหนึ่งกำลังอยู่ในความสัมพันธ์ที่ไม่ลงตัว จึงชวนไปนอนเล่นริมทะเล เอาตัวเปียกน้ำ ค้างสายตามองฟ้ากว้าง ขอออกห่างจากต้นเหตุแห่งทุกข์แม้สักพักหนึ่ง แต่เราโตพอที่จะยอมรับได้ว่าความทุกข์ โดยเฉพาะทุกข์ที่เกิดจากรัก มีความสามารถพิเศษ คือมันจะตามตัวเราจนเจอ ต่อให้หนีไปสุดหล้า...
ครั้งหนึ่งเราอ่านหนังสือ ไม่มีความเจ็บปวดใดที่คุณเอาชนะไม่ได้ และมีอยู่ตอนหนึ่งที่เราประทับใจมาก เป็นเรื่องเกี่ยวกับคนไข้หญิงรายหนึ่งที่มีปัญหา ‘กลัวความรัก’ โดยมีสาเหตุมาจากการมีประสบการณ์หรือปมไม่ดีในอดีต เธอเลยกลายเป็นคนกลัวการผูกพันกับใคร ไม่กล้าไว้ใจคน ทั้งที่ใจลึกๆ ก็อยากมีความรักดีๆ ผลคือผู้หญิงคนนี้ไม่มีความสุขและปัญหาในชีวิตรัก นักจิตบำบัดผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ก็เลยมอบหนังสือเล่มหนึ่งให้คนไข้หญิงอ่าน หนังสือเล่าถึงตัวละครที่เวลารักใครก็ทุ่มเทความรักให้เต็มหัวใจ แต่โชคร้ายที่ทุกครั้งต้องพบเจอแต่ความเจ็บปวด ตัวละครจึงตัดสินใจว่าจะไม่ขอรักใครอีกแล้ว แต่สุดท้ายตัวละครเองนี่แหละที่พบว่าการอยู่โดยไม่รักใครเลยต่างหาก คือสิ่งที่ไม่ใช่ตัวเธอเอง และมันทำให้เธอไม่มีความสุข นับจากนั้นมาตัวละครนี้ก็เลยตัดสินใจว่า เอาละ...
ฉันไม่ได้กินพิซซ่าฝีมือเขานานมาก น่าจะตั้งแต่ต้นปี เมื่อโควิด-19 ระบาด ฉันรู้สึกไม่ปลอดภัย หากจะนั่งกินอาหารในร้านติดแอร์ ร้านของชาวอิตาลีซึ่งมักมีชาวต่างชาติเต็มร้าน ครั้นความกลัวโควิดน้อยลง ความฝืดเคืองทางการเงินกลับเพิ่มขึ้น ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ฉันไม่เคยลืมรสมือเขา ไม่เคยลืมว่าพนักงานของเขาเป็นมืออาชีพแค่ไหน กระเป๋าเงินไม่ได้ฟูขึ้นเลย แต่เหมือนปลายใบไม้พลิกมาสะกิดใจ-โอเค ฉันต้องไปแล้วล่ะ ...
ปีก่อนเรามีมุมมองความรักที่เปลี่ยนไป หลังจากที่ได้อ่านหนังสือชื่อดังเรื่อง The Power of Habit เขียนโดย Charles Duhigg ที่พูดถึงพลังของการเปลี่ยนแปลงอุปนิสัย หนังสือเล่มนี้เป็นแรงบันดาลใจที่ทำให้เราค่อนข้างเชื่อว่า ความสัมพันธ์เป็นเรื่องของกิจวัตรและพฤติกรรม ไม่ต่างจากเรื่องการกิน การออกหรือไม่ออกกำลังกายของคนเรา อย่างคุณรู้ไหมว่า ช่วงประมาณบ่ายสามถึงสี่โมงเย็นที่หลายคนติดนิสัยขอให้ได้ลุกเดินไปหยิบอะไรมากินนั้น สำหรับหลายคนมันเป็นคนละเรื่องกับการกินเพราะอยากกินเลยล่ะ เหตุผลที่เป็นแบบนั้นเพราะจริงๆ แล้วเราแค่ต้องการหาอะไรทำแก้เบื่อระหว่างที่นั่งจับเจ่ามาตลอดช่วงบ่ายเท่านั้นเอง และเผอิญว่าวิธีแก้เบื่อที่คิดได้ง่ายสุดก็คือ การลุกไปหาอะไรกิน...