City Tales

ฉันเหนื่อย เหนื่อยเดินประท้วงทุกสิบมีนา ตะโกนโห่ร้องก้องไปในหุบเขาดารัมซาลา   ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการขายเสื้อผ้าริมถนน สี่สิบปีแห่งการอดทน รอคอยความหวังเล็กราวฝุ่นผง   ฉันเหนื่อย เหนื่อยกินข้าวกับดาล1 ให้อาหารวัวควายในป่าคานาคาธา   ฉันเหนื่อย เหนื่อยลากโดตี2ไปมา บนพื้นโคลนถนนแมนกูทิลา   ฉันเหนื่อย เหนื่อยกับการต่อสู้ให้ประเทศ ที่ฉันไม่เคยเห็น...

“Art wasn’t supposed to look nice; it was supposed to make you feel” —ศิลปะไม่ควรเป็นเพียงความสวยงามเท่านั้น ศิลปะควรทำให้เรารู้สึก -Pablo Picasso      คำพูดนี้มักสะท้อนก้องไปมาอยู่ในหัว...

ภาพของอาคารสีพาสเทลตัดกันตั้งเรียงรายอยู่ข้างท่าเรือเก่าแก่ของโคเปนเฮเกน หนึ่งในนั้นคือบ้านของผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็น ‘ราชาแห่งเทพนิยาย’ อย่าง ฮันส์ คริสเตียน แอนเดอร์เซน (Hans Christian Andersen) ซึ่งเป็นภาพที่เราเคยเห็นครั้งแรกเมื่อได้รับโปสต์การ์ดจากเพื่อนทางจดหมายชาวเดนิช ในสมัยการเขียน pen pal ยังเป็นที่นิยมสำหรับการใช้หาเพื่อนต่างชาติและฝึกภาษาอังกฤษ      การที่ได้มานั่งทอดหุ่ยหลังจากตระเวนเดินไปทั่วเมือง และนึกย้อนมองออกไปยังฉากในโปสต์การ์ดที่เคยได้รับวันนั้น มันเป็นความรู้สึกที่ราวกับฝันที่กลายเป็นจริง...

“Look daddy, there are no people on the street, only police.” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดโพล่งขึ้นมาระหว่างรอรถไฟใต้ดิน U-Bahn ในวันที่เมืองใหญ่เป็นอันดับสองของเยอรมนีอย่างฮัมบูร์ก เงียบผิดปกติทั้งใต้ดินและบนถนน ทำให้เสียงเล็กๆ ดังขึ้นมากระทบหู รวมทั้งเสียงไซเรน เสียงเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าที่ดังอยู่แล้วก็สั่นโสตประสาทมากไปกว่าเดิม  ...

ฮัมบูร์ก เมืองท่าสำคัญทางฝั่งเหนือของประเทศเยอรมนี เมืองท่าสมัยใหม่ทับซ้อนใจกลางประวัติศาสตร์บ้านเมืองเก่า เคยถูกใช้เป็นพื้นที่ปะทะกันในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะสิ้นสุดลง มองไปยังพอร์ตริมแม่น้ำเอ็ลเบอ (Elbe) ที่กลายเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลกยุคใหม่นี้ แทบดูไม่ออกว่าครั้งหนึ่งเมื่อไม่ถึงศตวรรษก่อน เมืองแห่งนี้เคยถูกทำลายจนกลายเป็นซากปรักหักพัง หากไม่เพ่งพิจารณาดีๆ ว่าสีแดงอิฐของตึกนั้นเป็นความตั้งใจของการสร้างตึกให้มีกลิ่นอายยุโรปสมัยก่อน หรือเป็นคราบเลือดจากชีวิตที่เคยสูญเสียไปในเมืองท่าแห่งนี้กันแน่      ฮัมบูร์กที่เห็นในวันนี้กลายเป็นศูนย์กลางธุรกิจสำคัญของเยอรมันเหนือ ความเป็นเมืองท่าไม่ได้นำมาแค่การพัฒนาทางเศรษฐกิจที่รุดหน้าจากการเชื่อมต่อเยอรมนีเข้ากับประเทศอื่นๆ แต่ยังรวมถึงคุณภาพชีวิตที่เป็นผลพลอยได้จากบรรยากาศพื้นที่สาธารณะริมน้ำ พื้นที่สีเขียวชอุ่มทั่วบริเวณกับปริมาณฝนที่มีไม่ขาด (ออกจะมากเกินไปด้วยซ้ำ) รวมไปถึงอุปนิสัยใจคอของผู้คนที่เขาว่ากันว่าผู้คนชาวฮัมบูร์ก...

แอนเดรส เจ้าของบ้านคนใหม่ เปิดบทสนทนาในวันที่เราพบกันว่า หนึ่ง เขาเป็นชาวคาตาลัน สอง เราเลือกอยู่ถูกที่และจะต้องชอบแถวนี้แน่ๆ เพราะย่านโพเบิลนู (Poblenou) นั้นไม่เหมือนที่ไหนๆ ในบาร์เซโลนา พร้อมกับแนะนำจุดต่างๆ ให้ออกไปเดินสำรวจจะได้รู้ว่าคำกล่าวของเขานั้นไม่เกินจริง      ไม่ต้องรอยืนยันจากแอนเดรสก็พอจะรับรู้ได้ถึงข้อเท็จจริงนั้น ตั้งแต่เห็นธงคาดสีเหลืองแดงมีดาวขาวบนพื้นฟ้าประจำชาติคาตาลุญญา (Catalanya) ปักอยู่หน้าบ้าน และชื่อเสียงของย่านโพเบิลนู...