ตัดสินใจจองที่พักในโครเอเชียไปแค่ 2 วัน ด้วยคิดว่ามันจะเป็นเพียงทางผ่านของเราจากเมืองหลวงซาเกร็บ ไปสู่บูดาเปสต์ของฮังการี จุดหมายปลายทางที่ ‘เขาว่ากันว่า’ มีที่เที่ยวมากกว่า น่าสนใจกว่า ไปใช้เวลานานนานที่นู่นดีกว่า ภาพแรกของโครเอเชียเมื่อรถบัสข้ามเมืองเข้ามาจอดในสถานีขนส่ง คืออาคารบ้านเรือนสีน้ำตาลหม่นๆ ตึกหลายหลังมีลักษณะร้างแม้จะอยู่กลางเมืองหลวงของประเทศ ฝนก็ดันมาตกในวันที่เราเพิ่งมาถึงแบบนี้ ยิ่งตอกย้ำเสียงในใจซึ่งดังขึ้นมาว่า ดีแล้วที่เราจองมาพักแค่ไม่กี่คืน “ดูแล้วไม่น่าจะมีอะไรให้เที่ยว” อยู่แป๊บเดียวแล้วไปต่อ…...
สุดเขตปลายรถไฟสายทรานส์-ไซบีเรีย สุดสายปลายทางการเดินทาง คือเส้นทางหนึ่งที่ฝันไว้ สุดขอบดินแดนโลกตะวันตก ล่องข้ามน่านน้ำมหาสมุทรนั่นไปก็คือโลกตะวันออกที่เราเริ่มออกเดินทาง หากทรานส์-ไซบีเรียคือความฝัน วลาดีวอสตอค (Vladivostok) คือเมืองปลายทางที่เราไม่อยากก้าวมาถึง เพราะมันเป็นสัญญาณว่าความฝันนั้นจบลงแล้ว วลาดีวอสตอค เป็นประตูบ้านของรัสเซียฝั่งเอเชียแปซิฟิก จุดเริ่มต้นเส้นทางในฝันทรานส์-ไซบีเรียของใครหลายคน และเป็นจุดสิ้นสุดการเดินทางของใครบางคนรวมทั้งตัวเราเอง นอกจากที่ตั้งสุดตะวันออกไกลของรัสเซีย...
รูปปั้นทหารทำจากหินใส่ชุดเกราะโบราณ พร้อมตัวอักษรเกาหลีพาดอยู่บนอาคารตึกแถวสองชั้นหลังเก่าในยานชานเมืองของวลาดีวอสตอค ผู้ชายวัยกลางคนหน้าแดงก่ำแดดสามคนนั่งยองๆ พ่นยาสูบกันอยู่หน้าร้าน เงยหน้าขึ้นมาโดยไม่กล่าวคำทักทายอะไร เพียงแต่พยักหน้าหันไปทางประตูที่มีกระดาษติดอยู่ ซึ่งเขียนเป็นภาษาเกาหลี รัสเซีย และอังกฤษห้วนๆ ว่า “ปิด-เปิด 5 โมง” เรารู้สึกตัวว่าถูกจับจ้อง ครั้นพอหันไปมองสายตามสามคู่กลับทำให้เราเลิ่กลั่กเบือนหันไปจับจ้องกับมวนยาสูบตรงหน้าแทน นาฬิกาบอกเวลาว่าอีกไม่นานจะ 5 โมง...
แอนเดรส เจ้าของบ้านคนใหม่ เปิดบทสนทนาในวันที่เราพบกันว่า หนึ่ง เขาเป็นชาวคาตาลัน สอง เราเลือกอยู่ถูกที่และจะต้องชอบแถวนี้แน่ๆ เพราะย่านโพเบิลนู (Poblenou) นั้นไม่เหมือนที่ไหนๆ ในบาร์เซโลนา พร้อมกับแนะนำจุดต่างๆ ให้ออกไปเดินสำรวจจะได้รู้ว่าคำกล่าวของเขานั้นไม่เกินจริง ไม่ต้องรอยืนยันจากแอนเดรสก็พอจะรับรู้ได้ถึงข้อเท็จจริงนั้น ตั้งแต่เห็นธงคาดสีเหลืองแดงมีดาวขาวบนพื้นฟ้าประจำชาติคาตาลุญญา (Catalanya) ปักอยู่หน้าบ้าน และชื่อเสียงของย่านโพเบิลนู...
ฮัมบูร์ก เมืองท่าสำคัญทางฝั่งเหนือของประเทศเยอรมนี เมืองท่าสมัยใหม่ทับซ้อนใจกลางประวัติศาสตร์บ้านเมืองเก่า เคยถูกใช้เป็นพื้นที่ปะทะกันในช่วงโค้งสุดท้ายก่อนสงครามโลกครั้งที่สองจะสิ้นสุดลง มองไปยังพอร์ตริมแม่น้ำเอ็ลเบอ (Elbe) ที่กลายเป็นศูนย์กลางทางธุรกิจของโลกยุคใหม่นี้ แทบดูไม่ออกว่าครั้งหนึ่งเมื่อไม่ถึงศตวรรษก่อน เมืองแห่งนี้เคยถูกทำลายจนกลายเป็นซากปรักหักพัง หากไม่เพ่งพิจารณาดีๆ ว่าสีแดงอิฐของตึกนั้นเป็นความตั้งใจของการสร้างตึกให้มีกลิ่นอายยุโรปสมัยก่อน หรือเป็นคราบเลือดจากชีวิตที่เคยสูญเสียไปในเมืองท่าแห่งนี้กันแน่ ฮัมบูร์กที่เห็นในวันนี้กลายเป็นศูนย์กลางธุรกิจสำคัญของเยอรมันเหนือ ความเป็นเมืองท่าไม่ได้นำมาแค่การพัฒนาทางเศรษฐกิจที่รุดหน้าจากการเชื่อมต่อเยอรมนีเข้ากับประเทศอื่นๆ แต่ยังรวมถึงคุณภาพชีวิตที่เป็นผลพลอยได้จากบรรยากาศพื้นที่สาธารณะริมน้ำ พื้นที่สีเขียวชอุ่มทั่วบริเวณกับปริมาณฝนที่มีไม่ขาด (ออกจะมากเกินไปด้วยซ้ำ) รวมไปถึงอุปนิสัยใจคอของผู้คนที่เขาว่ากันว่าผู้คนชาวฮัมบูร์ก...
“Look daddy, there are no people on the street, only police.” เด็กผู้หญิงคนหนึ่งพูดโพล่งขึ้นมาระหว่างรอรถไฟใต้ดิน U-Bahn ในวันที่เมืองใหญ่เป็นอันดับสองของเยอรมนีอย่างฮัมบูร์ก เงียบผิดปกติทั้งใต้ดินและบนถนน ทำให้เสียงเล็กๆ ดังขึ้นมากระทบหู รวมทั้งเสียงไซเรน เสียงเฮลิคอปเตอร์บนท้องฟ้าที่ดังอยู่แล้วก็สั่นโสตประสาทมากไปกว่าเดิม ...
เคยให้คำมั่นหมายว่าจะไม่เข้าร้านอาหารไทยหากไม่จำเป็น จะไม่หอบหิ้วเครื่องปรุงอาหารไทยมาเต็มกระเป๋าเดินทาง อาจทำเองบ้างเมื่ออยาก แต่ในโอกาสทั่วไปจะลิ้มลองอาหารของประเทศนั้นๆ ให้ได้มากที่สุด บอกตัวเองว่ามาทั้งทีก็น่าจะลิ้มรสชาติอาหารของเขา ไม่เอาความเคยชินในรสเครื่องเทศเป็นเครื่องยึดติดจนไม่ได้ประสบการณ์นั้นๆ เต็มที่ แล้วคำมั่นหมายก็แหลกสลายไปในเบอร์ลิน เมื่อเพื่อนเยอรมันชวนไป ‘สวนสาธารณะไทย’ ซึ่งเพื่อนยืนยันว่านี่แหละประสบการณ์แบบเบอร์ลินเนอร์ ขุดตัวเองออกจากที่นอนในสายวันอาทิตย์ แล้วนั่งรถไฟข้ามไปฝั่งตะวันตกของเบอร์ลิน สู่ Preussenpark สวนสาธารณะประจำย่านนี้ที่...
เช็กแผนที่ในมือตัวเองอีกทีเมื่อมายืนอยู่กลางถนน ย่านชานเมืองของกรุงโลซานน์ ประเทศสวิตเซอร์แลนด์ พลางหันไปมองพื้นที่รอบข้างที่ล้อมรอบไปด้วยบ้านทรงยุโรปหลังขนาดย่อมซึ่งมีสวนหย่อมอยู่หน้าบ้าน ยิ่งทำให้ไม่แน่ใจว่าจุดหมายปลายทางที่ตามหาจะมาปรากฏอยู่ในชุมชนเล็กๆ อย่างนี้ได้อย่างไร ชาวสวิสสูงวัยที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่หันมาพยักหน้าทักทาย และชี้ไปที่อาคารสีขาวมุมถนนนั่น อาคารขนาดสามชั้นซึ่งน่าจะเป็นไม่กี่สิ่งในย่านแถบชานเมืองนี้ ที่มีผู้คนจากอีกฟากโลกแวะมาเยือนสม่ำเสมอ Ecole Nouvelle de la Suisse Romande (เอกอลนูแวลเดอ ลา...
“Det finnes ikke dårlig vær, bare dårlige klær.” (There is no such thing as bad weather, only bad clothing.) ...
“ข้าพเจ้ารักปารีส” ประโยคขึ้นต้นในหนังสือ ความรักของวัลยา ที่ผู้เขียน เสนีย์ เสาวพงศ์ มาเฉลยเอาในบรรทัดต่อไปว่า “ไม่ใช่เพราะปารีสมีไวน์และแชมเปญรสอร่อย ไม่ใช่เพราะปารีสมีระบำคาบาเรต์… มีเสน่ห์ด้วยผู้หญิงที่ฌ็องเซลิเซ, ปิกาล, มาดแลน และกลีชี” ...
‘มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญที่คุณได้มาอยู่ที่นี่’ เอ็มมานูเอล บอร์ก โฮสต์ชาวมอลทีส กล่าวไว้อย่างนั้น หลังจบบทสนทนาบนโต๊ะอาหารยามเช้าเกี่ยวกับความบังเอิญต่างๆ ที่พบเจอตั้งแต่เหยียบแผ่นดินมอลตา เอ็มมานูเอลบอกว่า การที่เราได้มาอยู่ที่บ้านหลังนี้ มีบทสนทนาเรื่องนี้ก็ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ ทุกอย่างล้วนถูกจัดสรรแล้วในเวลาที่เหมาะสม ด้วยประสงค์ของพลังงานเบื้องบน ที่มีคำนามนิยามใช้เรียกขับขานให้เข้าใจตรงกันว่า ‘พระเจ้า’ มันง่ายมากที่วาทกรรมเรื่องพระประสงค์ของพระผู้เป็นเจ้าจะเข้าไปสื่อสารในใจมนุษย์อย่างเรา โดยเฉพาะในเวลาเคว้งคว้าง ความเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นรวดเร็วเสียจนมองทุกอย่างเป็นความว่างเปล่า การที่ได้รู้ว่ามีอะไรบางอย่างยังคอยเฝ้ามองเราอยู่บางทีมันก็เป็นการปลอบประโลม...
ในยุคสมัยแห่งการจัดลำดับ ให้คะแนน หลายครั้งก็แอบเห็นใจประเทศและเมืองต่างๆ ที่ได้ ‘คะแนน’ น้อยกว่าที่ควร เพียงเพราะภาพความจริงไม่ได้สวยงามตามภาพความคาดหวังที่ตั้งไว้ก่อนเดินทางมาถึง ทั้งๆ ที่ถ้าเมืองเหล่านั้นพูดได้ อาจจะแย้งกลับว่า ก็เป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว จะมาคาดหวังแล้วมาผิดหวังกับเมืองเองทำไมเล่า นักเดินทางทั้งหลาย โคเปนเฮเกนเป็นหนึ่งในเมืองที่ความคาดหวังสูงอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้กับสิ่งที่ใครก็ต่างเยินยอกันเหลือเกินกับเมืองและประเทศเดนมาร์กนี้ ตั้งแต่สวัสดิการสังคมที่ดีจนติดอันดับสองของประเทศที่มีความสุขที่สุดในโลกปี 2017...