Recipe of Life

ตอนที่ ‘พี่ปิ๋ม’ – ศิริลักษณ์ ริ้วบำรุง ถือกระจาดพร้อมกรรไกรชวนเราเข้าสวน เป็นเวลาเริ่มสายที่ยอดหญ้ายังคงชื้นจากน้ำค้างเมื่อคืน สวนของพี่ปิ๋มอยู่ไม่ห่างจากตัวร้าน Whispering Café ในอำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม เราเดินข้ามแผ่นไม้ซึ่งวางพาดข้ามท้องร่องที่เคลือบผิวน้ำด้วยแหนสีเขียวแน่นชิดจนเหมือนพรม ก็ถึงต้นส้มจี๊ดสูงท่วมหัวที่อยู่ในสวน ส้มจี๊ดทุกต้นกำลังออกลูกดกเต็มต้น บางลูกผิวเริ่มเหลืองได้ที่ พี่ปิ๋มใช้กรรไกรตัดขั้วเก็บลงกระจาด แล้วบอกว่าเดี๋ยววันนี้เราจะทำ ‘ส้มจี๊ดเคิร์ด’ กัน...

“ผมว่าถ้าเราไปเรียน เราจะรู้แต่การถูก แต่ถ้าเราทำเอง เรารู้ผิด” ‘พี่หมู’ – อนุสรณ์ เสนีย์ประกรณ์ไกร ชายวัยกว่า 50 ที่ยืนทำการอยู่หลังเตาพิซซ่าประจำบ้าน เอ่ยปากกับเราในตอนหนึ่ง ระหว่างที่เราส่งชิ้นพิซซ่าป้อนเข้าปากพลางป้อนคำถามเขาไปพลาง บทสนทนาบนโต๊ะกลางโถงของครอบครัวเสนีย์ประกรณ์ไกรในวันนั้น เกิดขึ้นอย่างกลมกล่อม ท่ามกลางอุณหภูมิอุ่นๆ ของพิซซ่า และบรรยากาศอบอุ่นของสามพ่อแม่ลูก ที่ช่วยกันตระเตรียมให้กับแขกที่ปรากฏตัวอย่างไม่ได้ตั้งใจในค่ำของวันที่ฝนเพิ่งจะเหือดเม็ด        ...

เมื่อไหร่ที่ชีวิตมีเป้าหมาย การอยู่อย่างแสนยากสำหรับคนบางคนอาจไม่ใช่เรื่องรันทดเท่าการที่คนอื่นคิดแทน          หากคนคนนั้นเลือกที่จะเข้าใจและรู้ตัวเองว่าจะอยู่อย่างไร เพื่อให้วันเวลาที่เรียกว่า ‘ระหว่างการเดินทาง’ นั้นมีความหมายมากกว่าการอยู่เพื่อรอปลายทางไปวันๆ          น้ำซุปกำลังเดือดพล่านในหม้อแกงสองหูแบบที่เราคุ้นเคยมาตั้งแต่เด็ก ครัวของแม่ต่อให้มีหม้อด้ามจับแบบสมัยนิยม แต่หม้อสองหูคือตัวเลือกเบอร์หนึ่งเสมอเวลาจะทำกับข้าว ครัวของ ‘แม่บ้านคีโม’ ซึ่งเป็นหญิงสาวร่างเล็กวัย...