มีเรื่องเล่าขานถึงความหมายและความเชื่อของเทศกาลโคมไฟไว้มากมาย บ้างกล่าวว่าเป็นช่วงเวลาของการบูชาไท่อี้ เทพเจ้าแห่งฟ้าผู้กุมชะตาชีวิตมนุษย์ บ้างเห็นเป็นอนุสรณ์เพื่อระลึกถึงนักรบผู้นำการก่อกบฏต่อต้านกษัตริย์เผด็จการสมัยจีนโบราณ บางตำนานบอกว่า เทศกาลโคมไฟกำเนิดขึ้นจากการวางแผนเพื่อให้สาวใช้ในวังได้มีโอกาสพบหน้าพ่อแม่ของเธอ ด้วยระยะเวลายาวนานกว่า 2,000 ปีมาแล้วที่การเฉลิมฉลองของเทศกาลโคมไฟเริ่มต้นขึ้นและขยายวัฒนธรรมออกไปจนกลายเป็นเทศกาลที่หลายประเทศทั่วโลกต่างมีเป็นของตนเอง เราจึงไม่อาจฟันธงได้ว่าตำนานไหนแท้จริงยิ่งกว่ากัน แต่ในความหลากหลายของเรื่องเล่าเหล่านี้ล้วนมุ่งสู่ความหมายถึง ‘การเฉลิมฉลอง’ ‘ความหวัง’ และ ‘การขอพร’ เช่นเดียวกับ...
‘สมุย’ เป็นคำที่มีความเป็นมาไม่แน่ชัด บ้างก็ว่าเพี้ยนมาจากภาษาจีนไหหลำที่เรียกกันว่า เช่าบ่วย เพราะสมัยก่อนเกาะสมุยคือจุดจอดพักของเรือสำเภาที่เดินทางมาทำการติดต่อค้าขายในประเทศไทย เกาะสมุยจึงเป็นด่านแรก (เช่าบ่วย) ที่พ่อค้าจีนมาถึง แต่บางข้อมูลก็เล่าว่า มาจากคำว่า ‘สมอย’ ซึ่งเป็นภาษาทมิฬ มีความหมายว่า ‘คลื่นลม’ ซึ่งเรารู้สึกว่าข้อสันนิษฐานนี้เข้าเค้ากว่า เพราะสมุยเป็นเกาะที่อยู่ทางฝั่งทะเลอ่าวไทย มีคลื่นลมแรงพัดตลอดทั้งปี ถือเป็น 1 ใน...
สายลมที่พัดแรงในเดือนมีนาคม หอบเอาไอหนาวราว 4-9 องศาเซลเซียส มาด้วย ทำเอาหญิงสาวใส่แว่นร่างเล็กอย่าง ‘โบว์’- พิชชาภา พลนิกรกิจ ช่างภาพฝึกหัด adB JUNIOR ถึงกับต้องกระชับเสื้อโค้ตโอเวอร์ไซซ์ พร้อมขยับแว่นที่ตกลงมาบนปลายจมูกให้กลับไปสู่ตำแหน่งเดิมเพื่อปรับโฟกัสสายตาให้ชัดเจนขึ้น และเมื่อทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง เกาะอังกฤษที่เธอเคยจินตนาการเอาไว้ก็แจ่มชัดขึ้นตรงหน้า เธอยกกล้องตัวโปรดขึ้นแนบสายตา กดชัตเตอร์บันทึกภาพเกาะอังกฤษไว้ด้วยมุมมองที่เธออยากจะนำกลับมาเล่าให้เราได้ฟัง Liverpool...
“พวกเราเจอกันครั้งแรกในกองถ่ายซีรีส์ ฮอร์โมนส์ วัยว้าวุ่น ตอนนั้นเรายังเรียกเขาว่าพี่ไมเคิลอยู่เลย แต่พอได้มาทำรายการ Hang Over Thailand ด้วยกัน ต้องใช้ชีวิตด้วยกันมากขึ้น แล้วยิ่งได้มาจัดรายการที่คลื่น Cat Radio ช่วงเดียวกันอีก เลยทำให้กำแพงที่กั้นความสัมพันธ์ไว้พังทลายไปเลย จำได้ว่าช่วงนั้นผมเจอหน้าเขาติดกันเกือบครึ่งปี เจอบ่อยกว่าครอบครัวอีก จนตอนนี้ผมเรียกเขาว่า ‘ไมเคิล’ ไม่มีพี่อีกต่อไปแล้ว...
‘ฮ่องกงไม่มีอะไรเลย’ ประโยคบอกเล่าที่ผมมักได้ยินเสมอจากบรรดาคนรู้จักหลายคนผู้เคยไปเยือนกระซิบให้ฟัง เมื่อพวกเขารู้ว่าผมกำลังจะเดินทางไปที่นั่น ที่สำคัญคือ… ผมไปตามลำพัง ‘ไปคนเดียวไม่เหงาเหรอ’ ประโยคคำถามที่ผมมักได้ยินเสมอจากบรรดาคนรู้จักหลายคนผู้เกิดความฉงนสงสัยในการเดินทางครั้งนี้ จะว่าไป ปริมาณและน้ำหนักของความเหงาที่เผชิญยามอยู่กรุงเทพฯ ก็หนักพอตัวอยู่แล้ว ทำไมผมต้องพาตัวเองไปยังเมืองที่เขาเล่าขานกันว่า ‘เหงา’ ที่สุดเมืองหนึ่งในโลกให้ ‘เหงาเหงา’ เพิ่มอีก …นั่นน่ะสิ...
คนกรุงเทพฯ เพิ่งจะหายใจหายคอได้ดีขึ้น (นิดหน่อย) จากมลพิษของฝุ่นระดับ PM 2.5 ไม่นาน แต่ในส่วนของภาคเหนืออย่างจังหวัดเชียงใหม่ กลับกำลังเผชิญกับวิกฤตจากฝุ่นร้ายครั้งนี้อย่างหนัก ซึ่งความน่าวิตกนี้ถูกถ่ายทอดผ่านภาพของ ชาคริต ทองวัฒนา ช่างภาพอิสระที่อาศัยอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ ผู้ตามเฝ้าสังเกตสภาพที่ไม่ปกตินี้มาตั้งแต่ต้น และพบว่าในหลายๆ จุดที่เขาไปสำรวจนั้นไม่มีหน่วยงานไหนมาช่วยประชาสัมพันธ์ให้คนในพื้นที่รับรู้และป้องกันตัวจากอันตรายที่แฝงอยู่ในอากาศที่พวกเขากำลังสูดมันเข้าไปเลย “กำแพงเมืองเชียงใหม่ และรถสองแถวสีแดงซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของเมืองเชียงใหม่...
สมัยก่อนกว่าจะลั่นชัตเตอร์เพื่อบันทึกภาพหนึ่งภาพได้ ต้องพินิจอย่างละเอียดว่าองค์รวมของภาพดีแล้วหรือยัง รวมไปถึงค่าใช้จ่ายต่างๆ ที่กว่าได้ภาพมาแต่ละใบต้องเสียเงินค่าอัดรูปไปเท่าไหร่ แต่ปัจจุบันความล้ำสมัยของเทคโนโลยีทำให้โทรศัพท์มือถือธรรมดากลายเป็นสมาร์ตโฟนที่สามารถแคปเจอร์สิ่งต่างๆ รอบตัวได้ง่ายขึ้น วิถีชีวิตของเราจึงแปรเปลี่ยนไป เพราะสาเหตุนี้ใช่หรือไม่ที่ทำให้คนเรามองเห็นคุณค่าของภาพถ่าย Family Portrait น้อยลง จึงเป็นที่มาของนิทรรศการ Portrait of Charoenkrung ...
“ศิลปะต้องมีอยู่ในสังคม แต่มันจะมีอยู่ได้อย่างไรถ้าปราศจากการสนับสนุนของทุกคน” ‘เหิร’ – ต่อลาภ ลาภเจริญสุข ผู้ก่อตั้ง, คนงาน, ศิลปิน และอื่นๆ อีกมากมายของ Gallery Seescape พูดถึงการเติบโตของวงการศิลปะไทย ที่ตอนนี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในแกลเลอรีหรือพิพิธภัณฑ์อีกต่อไป แต่ผสมผสานเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันอย่างใกล้ชิด ทุกวันนี้เราได้เห็นการจัดแสดงศิลปะบนถนน ในสวนสาธารณะ ในห้าง หรือแม้กระทั่งในโรงแรมสไตล์โมเดิร์นย่านสาทรอย่าง...
ญี่ปุ่นเป็นประเทศอันดับต้นๆ ที่คนไทยเลือกไว้เป็นหมุดหมายประจำปี บางคนไปตามฤดูกาลแล้วเปลี่ยนภูมิภาค บางคนเดินทางไล่ภูมิภาคจากใต้สุดไปยังเหนือสุด บางคนไปตามเส้นทางรถไฟ แต่ละคนเลือกที่จะไปญี่ปุ่นด้วยสายตาและแนวคิดที่หลากหลาย เราเองก็เป็นหนึ่งในคนเหล่านั้น ซึ่งก่อนที่จะออกเดินทางได้ไม่กี่วัน ได้อ่านหนังสือชื่อ อิคิไก แปลโดย วุฒิชัย กฤษณะประกรกิจ หรือ ‘พี่อ๋อง’ บก.บห. ของเราเหล่าชาว a day BULLETIN...
ช่วงนี้บทสนทนาของเรากับเพื่อนๆ คงไม่พ้นความหวังว่าอีกไม่นานเราจะสามารถเดินทางออกไปท่องเที่ยวต่างประเทศได้เหมือนเดิม ซึ่งสิ่งที่เราจะวางโปรแกรมไว้ในทุกทริปคือ การแบ่งเวลาในการเดินทางเพื่อไปเดินท่องดูแกลเลอรีที่อยู่ในย่านต่างๆ ของเมืองที่ไป มีการเอาปากกามาวงและสร้างแผนที่คร่าวๆ เพื่อเริ่มต้นเดินทางและลัดเลี้ยวแวะไปเก็บสถานที่ที่หาข้อมูลไว้ เรื่องเล่านี้เป็นความรื่นเริงใจที่หยิบขึ้นมาเล่ากันทีไร ก็มีแต่ความสนุกเกิดขึ้นในวงสนทนาทุกที เมื่อการพูดคุยมาถึงประเด็นที่บางคนในกลุ่มตั้งคำถามว่า ‘แล้วทำไมบ้านเราถึงไม่มีแกลเลอรีที่โชว์งานศิลปะให้เดินเที่ยวไปรอบๆ เหมือนต่างประเทศขึ้นมาบ้าง’ คำตอบนี้ก็ถูกไขด้วยงาน ‘Galleries’ Nights ครั้งที่...
บนโต๊ะไม้สี่เหลี่ยมกลางแกลเลอรีสีขาว แอร์คอนดิชันเนอร์ส่งเสียงร้องประท้วงความร้อนภายนอกอาคาร เพื่อส่งลมเย็นให้คนสี่คนที่นั่งอยู่ภายใน บทสนทนาว่าด้วยเรื่องราวเบื้องหลังนิทรรศการ A Human ระหว่างเรากับ ‘ป๊อก’ – ไพโรจน์ พิเชฐเมธากุล ถูกส่งออกมาอย่างต่อเนื่อง บรรยากาศดูเหมือนสบายๆ ไอเย็นจากแอร์ราวกับเกราะกำบังช่วยเราจากความร้อนโหดร้ายของโลก แต่ในแวบหนึ่งของความคิด ความเศร้ากลับหล่นทับถมในใจเรา หลังจากฟังเรื่องราวที่ศิลปินหนุ่มผู้นี้พบเจอระหว่างเดินทาง เพราะในเวลาเดียวกันอีกมุมของโลก...
เวลาเห็นก้อนเมฆสวยๆ ที่ลอยผ่านมา เราอาจจะหยุดยืนมองพร้อมกับอมยิ้มเล็กๆ เพราะคิดในใจเล่นๆว่าเมฆก้อนนั้นมีลักษณะคล้ายตัวอะไรสักอย่าง แล้วก็หันไปทำอย่างอื่นต่อ แต่สำหรับ ‘อ้อ’ – อรพรรณ กีรติธรรมกุล เจ้าของเพจ Cloudalive มัณฑนากรหญิงคนนี้ นอกจากจะถ่ายรูปก้อนเมฆเก็บเอาไว้ เธอยังได้เติมจินตนาการของตัวเองลงไปบนรูปเมฆ เพื่อสร้างรอยยิ้มให้กับคนอื่นๆ ที่เห็นด้วย “ ทุกวันนี้ถ้าเราเอาแต่ก้มหน้าก้มตาทำงานไม่เคยเงยหน้าขึ้นมามองท้องฟ้าเลย เราก็จะไม่รู้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่ธรรมชาติสร้างไว้...