การรักษาความสัมพันธ์กับคนรัก

ความรักที่เริ่มต้นราวปาฏิหาริย์ และปาฏิหาริย์ก็เป็นเพียงปรากฏการณ์

เคยมีคนตั้งข้อสังเกต ว่าฉันไม่ค่อยเขียนถึงด้านโรแมนติกของความสัมพันธ์ การได้รัก ถูกรัก หรือกระทั่งความอบอุ่นจากครอบครัว

        ฉันกลับมาทบทวน พบว่าข้อสังเกตนั้นจริง ชวนให้ตั้งคำถามกับตัวเอง

        ทำไมฉันไม่เขียนถึงความรักของพ่อแม่ที่ทำให้เราเติบโตมาวิ่งในทุ่งลาเวนเดอร์

        ทุ่งลาเวนเดอร์จากฉันไปหลายสิบปี ไม่มีวันหวนกลับ และความรักของพ่อกับแม่ หรือในนามครอบครัวนั้น ถึงวันนี้ฉันจับต้องไม่ได้ จำไม่ได้–กระทั่งกอดของแม่ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังนับทั้งหมดเป็นครอบครัว ฉันยังมีครอบครัว

         ทำไมฉันไม่เขียนถึงความรักที่งดงาม จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ ห้วงเวลาแสนมหัศจรรย์ยามตกหลุมรัก

        ความงดงามขึ้นอยู่กับนิยาม เรามักนิยามจากความรู้สึกและประสบการณ์ของตัวเอง ฉันเคยมีความรักที่เริ่มต้นราวปาฏิหาริย์ และปาฏิหาริย์ก็เป็นเพียงปรากฏการณ์, มันผ่านไป เหลือเพียงรักที่ฉันสามารถรักษาไว้ ด้วยความอดทน วุฒิภาวะ และความผูกพัน

        อย่างสั้นและง่ายที่สุด ต่อให้ฉันไม่เขียนถึง มันย่อมเกิด ไม่มีอะไรหยุดได้ หากคุณยังรู้สึกถึงปาฏิหาริย์ ยังเก็บมันเดินทางมาถึงวัยวันนี้ ฉันยินดีด้วย

        หากคุณปล่อยมันหลุดมือไป ฉันขอบอกว่า ไม่ใช่คุณคนเดียว–ยังมีฉันอีกคน แอบกระซิบก็ได้ ฉันค่อนข้างมั่นใจเลยล่ะ มีคนกองอยู่ข้างเราอีกเยอะ (ปิดปากหัวเราะแบบสาวเกาหลี)

         ความรักเกิดอย่างไม่มีเหนือมีใต้ ไม่มีเหตุมีผล

        อะ–ต่อให้มี ณ จุดเริ่มต้นนั้น ทุกคนย่อมเห็นชมพูหวานๆ ของกลีบกุหลาบ ฟ้าใสกิ๊ก เมฆปุกปุยน่าเด็ดมาชิม (จะหวานเหมือนสายไหมไหมนะ ต้องหวานแน่เลย)

        แล้วมันก็ผ่านไป

        ค่ะ มันย่อมผ่านไป

        สำหรับครอบครัว เราคือผู้ถูกเลือก ใครบางคนที่อยู่บนฟ้า บางคนเรียกโชคชะตา บางคนเรียกกรรม บางคนเรียกบุญ จับเราวางลงในครอบครัวหนึ่ง

        เราถูกเลี้ยงดูจากพ่อแม่ตามมาตรฐานสังคม ตามต้นทุนของครอบครัว และโดยเอกลักษณ์ของบุพการี

        แต่ครอบครัวไม่ได้อุ้มเราไว้ตลอดไป ความรักที่เคยมอบแก่เด็กน้อยไร้เดียงสาย่อมค่อยๆ เปลี่ยน ความรักที่เรามีต่อพ่อและแม่ย่อมมีรายละเอียดที่เปลี่ยนแปลง

        เขียนถึงความอบอุ่น การเริ่มต้น ความหวัง ความดีงาม ทำให้เกิดรอยยิ้ม แต่ต่อให้ไม่เขียน ความรู้สึกเหล่านี้ก็ไม่ใช่ปัญหา

        การดำรงอยู่ของความสัมพันธ์ ไม่ว่ารูปแบบใด ก็ด้วยความพยายามที่จะรักษา ความสัมพันธ์หาได้สดใสกรุบกรอบเหมือนเดิม และเราจะเก็บมันไว้อย่างไรบนโลกที่กระจัดกระจายใบนี้

        ฉันใช้เวลากับการทบทวนปัญหา มากกว่านั่งหลับตาฝันถึงความสุข เพราะมันคือการเผชิญหน้า คือวิธีใช้ชีวิต คือการก้าวต่อไป

        แน่นอน ฉันรู้สึกถึงความสำคัญ และฉันอยากแบ่งปันด้วยการเขียน

        แบ่งปัน ไม่ใช่ชี้นำ เพื่ออย่างน้อยที่สุด หากคุณกำลังเจอปัญหาคล้ายคลึงกัน คุณจะไม่โดดเดี่ยว และแนวทางนั้นอาจจุดประกายการตัดสินใจของคุณได้    

        ชีวิตคือการลื่นไหล คือความสามารถที่จะเปลี่ยนแปลง เกือบทุกวันเราใช้เวลากับการแก้ปัญหาเล็กๆ น้อยๆ เราพยายามมองหาสิ่งชุบชูใจ เราขอบคุณตัวเองที่หยัดยืนอย่างสง่างาม–อีกวัน

        ฉันเรียกมันว่าชีวิตที่พัฒนา (อย่างน้อยก็ได้พยายาม)

        ความสัมพันธ์ก็เช่นกัน ทำเป็นลืมความโรแมนติกไปเสียบ้าง

        ลืมการจับมือครั้งแรก เลิกโหยหาคนคนนั้น คนที่คุณได้พบในสี่ปีก่อนหน้า (ต่อให้เป็นคนเดิมก็ไม่เหมือนเดิม)

        คุณจะรักษาความสัมพันธ์ไว้ก็ด้วยการทบทวน เห็นข้อบกพร่อง ยอมรับ มองหาจุดที่คุณสามารถทำให้ดีขึ้น และแม้จะล้มเหลว แต่นั่นเป็นบทเรียนให้คุณทำสำเร็จในครั้งต่อไป

        มองหาจุดเล็กจ้อยแต่สะกดใจของเขาคนนั้น เพ่งมันไว้ นึกถึงเรื่องดีๆ ของเขาในหนึ่งวัน

        และกล่าวคำขอบคุณเขา

        เพื่อเราจะไปสู่พรุ่งนี้–ด้วยกัน