Suffer love

รักแล้วทนนี่เราเป็นคนหรือเป็นหมี

     ครั้งหนึ่งเราเคยพังเพราะความรักมาแล้ว พังหนักถึงขนาดจะเลิกทำวง Klear เพราะคิดว่ามันจะแลกกับการมีเขาอยู่ต่อไปได้ จุดนั้นทำให้เรารู้เลยว่าความรักเป็นเรื่องใหญ่จริงๆ ที่ถ้าเราไม่ระวัง ไม่ดึงสติ ลืมใช้สมองแล้วใช้แต่หัวใจกับอารมณ์ มันจะพาเราไปทางไหนก็ได้ ลงเหวหรือขึ้นฟ้าก็ได้ ทำให้ชีวิตคนคนหนึ่งดีหรือแย่ก็ได้ ชีวิตจะขึ้นจะลง คนข้างๆ นี่มีผลมากที่สุด จริงไหมที่บางคนจะได้ไปเรียนต่อหรือไม่ขึ้นอยู่กับแฟน บางคนจะเปลี่ยนงานจะไปเที่ยวไหน ทำอะไรขึ้นอยู่กับแฟน จะวางแผนการเงินยังไงขึ้นอยู่กับแฟน จะคบเพื่อนกลุ่มไหนก็ขึ้นอยู่กับแฟน จะอ้วนจะผอมสุดท้ายก็แฟนอีกปะ เลือกคู่นี่เท่ากับเลือกเส้นทางชีวิตเลยนะ

     เพราะมันเป็นเรื่องของจิตใจ เป็นเรื่องของอารมณ์ และมนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่ขับเคลื่อนได้ด้วยพลังของใจ ตอนที่เรามีพลังใจเต็มเปี่ยม ให้ทำอะไรก็ทำได้หมดยิ่งกว่าซูเปอร์ฮีโร่ แต่พอใจมันแย่ มันเหี่ยว มันหนัก แค่จะขยับตัวเดินจะหายใจยังไม่อยากเลย ทะเลาะกับแฟนก็พาลไม่อยากอ่านหนังสือ ไม่อยากไปทำงาน แทนที่จะได้เอาสมองเอาหัวใจไปคิดไปทำความฝัน กลับต้องมานั่งคิดว่าจะง้อยังไงดี วันนี้จะทะเลาะเรื่องไหนต่ออีกไหมนะ คบกันสี่ปี รวมเวลาที่มีปัญหากันก็ปาไปครึ่งหนึ่งของที่คบ เท่ากับเวลาที่จะเอาไปทำเรื่องดีๆ หายไปสองปีแล้ว ถ้าเอาพลังงานไปทำความฝันคงสำเร็จไปแล้วหลายอย่างเลย

     แต่ก็ยังมีหลายคนที่ยังคงทนอยู่ในความสัมพันธ์แย่ๆ ทนอยู่กับ emotional abusive relationship หรือความสัมพันธ์ที่บั่นทอน เพื่อที่จะยังมีเขาอยู่อย่างน้อยไม่ต้องเหงา หรืออาจจะคิดว่ารักเขามากถ้าไม่มีเขาเราต้องตาย (ซึ่งไม่ตายหรอกนะ) และเราก็บอกตัวเองว่าไม่เป็นไรหรอก ไม่หนักหนา มีปัญหาก็ปกติ แค่ทะเลาะกันเฉยๆ เขาแค่หวงเราเฉยๆ แค่ด่ากันเฉยๆ แค่เช็กมือถือกันเฉยๆ มีกิ๊กครั้งเดียวเอง รักเขาก็ต้องอดทน เราต้องประคองให้มัน ไปตลอดรอดฝั่ง รักแล้วทนนี่เราเป็นคนหรือเป็นหมี

     บางคนถึงขั้นยอมทิ้งความฝัน ยอมทิ้งตัวตน ยอมเปลี่ยนยอมทำทุกอย่าง เพียงเพราะรักเขาเพื่อให้เขาอยู่ มันเป็นการกระทำที่ลดคุณค่าของเราลงทันทีในสายตาอีกฝ่ายหนึ่ง การให้เกียรติกันจะไม่เกิดขึ้นเมื่อเราทิ้งอะไรที่เป็นความเชื่อของตัวเองไป อย่าลืมสิ่งที่สำคัญที่สุดของจิตวิญญาณของเรา คุณค่าที่เรายึดมั่น ความฝันที่เราใฝ่หา อย่าทิ้งมันเพื่อใคร เพราะเมื่อวันที่ไม่เหลือใคร เราจะไม่เหลืออะไรเลย แล้วใครคนที่บอกให้เราทิ้งความฝันเพื่อเขา มันใช่คนที่เราอยากจะได้เป็นคู่ชีวิตไหมนะ

     ยิ่งรักยิ่งเหนื่อย มันใช่ที่เราต้องการเหรอ? คนรักควรจะมีอยู่เพื่อเป็นความสุขความสบายใจในชีวิตใช่ไหม ไม่ใช่ความอึดอัดบั่นทอน มีเขาแล้วเราได้เป็นตัวเอง ไม่ใช่พยายามเปลี่ยนเป็นแบบที่เขาต้องการ ถ้าเขารักเราจริงๆ เขาจะไม่บังคับเปลี่ยนอะไรเรา มีแต่อยากให้เราพัฒนาขึ้นเพราะรักและหวังดีที่ไม่ใช่การควบคุมครอบครอง อยู่ด้วยกันแล้วต้องพากันมีชีวิตที่ดีขึ้นสูงขึ้น ไม่ใช่คอยเหนี่ยว คอยรั้ง คอยถ่วง ทั้งความเจริญทางอารมณ์ ทางวัตถุ และทางจิตใจ คบกันไปแล้วทุกอย่างควรจะดีกว่าตอนยังไม่มีเขาอยู่ในชีวิต ถามตัวเองดูว่าตั้งแต่มีกัน ชีวิตดีขึ้นหรือแย่ลง? คนที่รักเราจริงเขาจะไม่ทำให้เราต้องกังวล นั่งเครียด กระวนกระวาย ว่าอีกฝ่ายทำอะไรอยู่ เขาจะพยายามทำทุกทางให้เรารู้ว่าเขาอยากอยู่กับเรา อยากบอกเราถึงทุกอย่างของชีวิตเขา ให้เราแน่ได้เสมอว่าเรามีเขาโดยที่เราไม่ต้องถามหรือคาดคั้นกดดันอะไรเลย

     รักเขาแล้วเราก็อย่าหลงลืมหัวใจตัวเอง อย่าลืมห่วงลืมรักตัวเอง อย่าลืมให้เกียรติตัวเอง ให้เกียรติให้ความสำคัญกับความฝันและตัวตนของเรา มีจุดยืนของตัวเอง มีพื้นที่เล็กๆ ในใจที่เราถนอมเอาไว้เพื่อตัวเราเองเท่านั้น กับความฝันที่ไม่ให้ใครแย่งไปได้ ก่อนที่จะไปเรียกร้องความรักดีๆ จากใคร เรามีความรักแบบนั้นให้ตัวเองแน่แล้วหรือยัง เพราะเมื่อเราให้เกียรติตัวเอง คนข้างๆ ก็จะให้เกียรติเรา เมื่อเรารักและเมตตาตัวเอง คนข้างๆ ก็จะรักเรา ดูแลตัวเองให้ดีที่สุดเหมือนเราดูแลคนที่เรารักที่สุด วันไหนที่เรารักตัวเองได้อย่างดี วันนั้นรักแท้ที่ดีที่สุดในชีวิตจะเป็นจริงได้อย่างแน่นอน #เชื่อพี่พี่พังมาเยอะ