วริษฐ์ เมฆสุภะ | ห้องมืดในบ้านของชายหนุ่มผู้หลงใหลการถ่ายภาพแอนะล็อก

ก่อนหน้านี้เราก็นึกภาพไม่ออกเหมือนกันว่าต้องเป็นผู้มีใจรักในการถ่ายรูปแบบแอนะล็อกมากแค่ไหน ถึงได้ทุ่มเทชีวิตสร้างห้องมืด (Darkroom) เอาไว้ในบ้าน จนกระทั่งตลอดช่วงเวลาอาทิตย์กว่าๆ ที่เราได้คลุกคลีกับชายคนนี้ ทำให้เรารู้เลยว่ามนต์เสน่ห์ของห้องมืดนั้นแสนซับซ้อน และน่าหลงใหล จนซึมเข้าไปอยู่ในหัวใจของพวกเขาได้

วริษฐ์ เมฆสุภะ Digital Project Manager บริษัทเอเจนซีโฆษณา ผู้หลงใหลในการถ่ายภาพขาวดำ สมัยเรียนเขาถึงขนาดแอบคนที่บ้านใช้ห้องน้ำทำเป็นห้องมืดลับส่วนตัว จนถึงวันนี้เขามีโอกาสได้สร้างห้องมืดในฝัน กลายเป็นสถานที่กักเก็บบันทึกเรื่องราวและความทรงจำในชีวิตเขาเอาไว้มากมาย

The Starting Point :

เรามีห้องมืดตั้งแต่สมัยแอบที่บ้านทำตอนเรียน คือซื้อเครื่องมาเลย แล้วอาศัยเวลาคนอื่นเข้านอนหมดแล้วยึดห้องน้ำ ขนเครื่องเข้าไปนั่งข้างส้วมใต้ซิงก์ล้างมือ แล้วก็เอาที่ล้างมือไว้แช่น้ำยา ติดป้ายบอกพี่สาวว่าห้ามเข้าเพราะล้างรูปอยู่ จนสุดท้ายที่บ้านก็ยอมให้ทำห้องมืดห้องเล็กๆ ไว้ริมรั้ว ตอนนั้นบ้านหลังที่เรานั่งกันอยู่นี่ยังไม่สร้าง จนเรากลับมาจากเรียนที่ออสเตรเลียก็แต่งงาน แล้วสร้างบ้านหลังนี้ ก็เลยกำหนดเลยว่าต้องมีห้องมืดอยู่ข้างบน

Heart of Darkness :

ผมเรียนจบถ่ายรูปมาจากสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง สมัยผมเรียนฟิล์มล้วนๆ ดิจิตอลเพิ่งมาตอนอยู่ปี 4 แต่เอาจริงๆ ผมไม่ได้ชอบถ่ายกล้องฟิล์มนะ แต่ผมชอบภาพขาวดำ เพราะรู้สึกว่าภาพขาวดำเราคุมได้หมด ตั้งแต่ขั้นตอนถ่าย ล้าง อัด เอาง่ายๆ ว่าถ้าบ้านมีที่มากกว่านี้ผมคงทำกรอบเองแล้ว (หัวเราะ) ถ้าคนถ่ายรูปจะเข้าใจ มันเป็นความเนี้ยบที่ไม่อยากให้ใครมายุ่งกับงานของเรา สมมติเราถ่ายสนามหญ้าตอนเช้า เอามาล้าง กลางคืนอัด วันรุ่งขึ้นได้ดูรูปแล้ว ด้วยคุณภาพที่ไม่รู้ว่าดีหรือเปล่านะ แต่เป็นคุณภาพที่เราชอบ

Darkroom Rules :

หลักการทำห้องมืดคร่าวๆ ก็มีแสงไม่เข้า แบ่งฝั่งแห้งฝั่งเปียก เพราะเวลาทำงานเราให้อุปกรณ์ที่เปียกมาโดนแห้ง แห้งไปโดนเปียกไม่ได้ แล้วห้องก็ต้องกว้างระดับหนึ่ง อากาศถ่ายเท โต๊ะต้องมั่นคง ห้ามสั่น ความสูงของโต๊ะถ้าบางคนอัดภาพใหญ่ก็ต้องมีความยืดหยุ่น มีพื้นที่ให้เครื่องอัดขยับขึ้นลงได้ หรือถ้าจะอัดเข้าหากำแพง ต้องมีพื้นที่ให้กำแพงรับอีก ซึ่งเราว่าแล้วแต่คนชอบมากกว่า

Magic in the dark :

คนที่ชอบห้องมืดอาจจะต้องเป็นคนมีความอดทนหน่อยมั้ง เพราะว่ามันเรียกร้องอะไรบางอย่างจากเรา ส่วนช่วงเวลาที่เราไปอยู่ในห้องมืดมีเสน่ห์ยังไง ผมตอบไม่ถูก คือแค่ชอบครับ บางทีก็ไม่ได้คิดอะไร เหมือนดูหนังเรื่องหนึ่ง ก็เห็นทางที่จะไป เห็นฟิล์มเห็นรูปออกมา จนพอเอารูปมาดูแล้วก็เริ่มอยากทำให้ดีขึ้นเรื่อยๆ จริงๆ เวลาอัดรูปก็เหมือนการโฟโต้ช็อป คือแต่งไปเรื่อยๆ ทำนู่นทำนี่ ตรงนี้ดีไหม จนสุดท้ายออกมาเป็นงานของเราจริงๆ