เธอ…
สวัสดีจ้ะ เราเดินทางกลับมาถึงเมืองไทยเรียบร้อยแล้ว และต้องขอโทษด้วยที่เพิ่งจะมีจังหวะเขียนมาหาเธอทั้งๆ ที่ยังคิดถึงเธออยู่ไม่หายด้วยความทรงจำมากมายที่ยังตราตรึงอยู่ในใจอย่างไม่มีวันลืมเลือน
เรายังนึกถึงตรอกซอยแคบๆ ที่ปูด้วยหินสี่เหลี่ยมก้อนเล็กก้อนน้อยอายุหลายร้อยปีที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมามากมายที่แผ่สยายออกไปราวกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ ซึ่งปัจจุบันมันแน่นขนัดไปด้วยผู้มาเยือนและนักท่องเที่ยวจากทั่วทุกสารทิศที่ล้วนมุ่งหน้าและตั้งใจมาหาเธอเพื่อเยี่ยมชมโบราณสถานเก่าแก่และสำคัญจากโบราณกาลทั้งยุคไบแซนไทน์และออตโตมัน
ไม่ว่าจะเป็นมัสยิดอายาโซเฟียอันศักดิ์สิทธิ์ที่ถูกเปลี่ยนสถานะจากโบสถ์คริสต์มาเป็นมัสยิด แล้วถูกแปลงเป็นพิพิธภัณฑ์ ก่อนที่จะเปลี่ยนสถานะกลับมาเป็นมัสยิดอีกครั้ง หรืออุโมงค์เก็บน้ำใต้ดินเยเรบาตัน ที่แลดูลึกลับซึ่งใครไปใครมาก็ต้องพากันไปตามหาศีรษะเมดูซากลับหัวที่ซ่อนอยู่ด้านใน หรือมัสยิดสีน้ำเงินที่งดงามอลังการ รวมไปถึงกำแพงที่รายล้อมอยู่รอบกายเธอ ที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นกำแพงที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกที่ปกปักรักษาเธอให้รอดพ้นเงื้อมือของศัตรูที่หมายมารุกรานครอบครองเธอนับครั้งไม่ถ้วน จวบจนถึงวันที่เธอได้รับการสถาปนาขึ้นเป็นเมืองหลวงของจักรวรรดิออตโตมันที่ยิ่งใหญ่ และเป็นศูนย์กลางทางการเมือง การทหาร วิทยาศาสตร์และวัฒนธรรมยาวนาน 450 ปี
แล้วไหนจะช่องแคบบอสฟอรัสที่พาดผ่านเธอ ทำให้ฝั่งหนึ่งของเธออยู่ในทวีปเอเชีย และอีกฝั่งอยู่ในทวีปยุโรป ส่งผลให้กลายเป็นเอกลักษณ์อันโดดเด่นที่ทำให้เธอเป็นมหานครสองทวีปที่ไม่เหมือนใคร ภาพของเรือน้อยใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเรือสินค้า เรือขนน้ำมัน หรือเรือข้ามฟากที่นำผู้คนสัญจรไปมาหาสู่กัน แล่นผ่านช่องแคบบอสฟอรัสซึ่งเป็นเส้นทางการเดินเรือที่พลุกพล่านที่สุดเส้นหนึ่งในโลก โดยมีเสียงหวูดของเรือข้ามฟาก กลิ่นอายที่เคล้าความเค็มของทะเล และเสียงร้องของนกนางนวลนับร้อยนับพันตัว ที่โบยบินอยู่เหนือเรือหรือบริเวณท่าเรืออย่างไม่เคยกลัวเกรงใคร ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ตราตรึงใจผู้มาเยือนได้เสมอ
หรือการที่เธอเป็นเมืองที่อบอุ่น ที่ต้อนรับขับสู้ผู้มาเยือนอย่างเป็นกันเอง ด้วยร้านน้ำชา และร้านกาแฟที่แทรกตัวอยู่ตามซอกและมุมต่างๆ ซึ่งส่งกลิ่นหอมชวนให้ใครต่อใครที่เดินเหนื่อยแวะเข้าไปดื่มน้ำชา
ดื่มกาแฟ พักผ่อนหย่อนใจพอลืมความขวักไขว่ของโลกภายนอกได้ชั่วคราว หรือกลิ่นหอมฉุยชวนน้ำลายสอของอาหารคาว ไม่ว่าจะเป็นเคบับหลากหลายรูปแบบที่เอร็ดอร่อย หรือกลิ่นหอมของซิมิต – ขนมปังทรงกลม
ที่คลุกงา – ที่อบใหม่ๆ รวมถึงกลิ่นที่อบอวลเย้ายวนชวนหิวได้เสมอของบัคลาวา อีกทั้งสีสันของโลคุม หรือเตอร์กิชดีไลต์ ขนมหวานที่หั่นเป็นลูกเต๋าชิ้นเล็กๆ ที่นอกจากจะสีหวานและสดใสแล้ว ยังเสริมและเติมเต็มรสชาติของน้ำชาสีอำพันในแก้วทรงดอกทิวลิปก้นกว้างคอคอด หรือกาแฟในถ้วยเซรามิกลวดลายทิวลิป ให้เข้ากันเป็นอย่างดีที่เพียงได้ลิ้มลองสักครั้งก็แทบลืมไม่ลง
แล้วไหนจะภาพที่คุ้นตาของหอคอยกาลาตา – หอคอยโบราณที่ตั้งตระหง่านในย่านท่องเที่ยว – หรือพระราชวังทอปคาปึ พระราชวังของจักรวรรดิออตโตมันที่งดงาม ซึ่งเป็นเสมือนสัญลักษณ์ของเธอ ที่แม้เพียง
แค่ภาพและเงาในฉากหลังของจิตรกรรมก็บ่งบอกได้อย่างชัดเจนว่า จิตรกรนั้นกำลังวาดภาพเธออยู่ อีกทั้งความตื่นเต้นของการได้เดินในตลาดอียิปต์หรือสไปซ์บาซาร์ที่ปลุกเร้าและกระตุ้นประสาทสัมผัสต่างๆ ให้ตื่นตัว ไม่ว่าจะเป็นถั่วนานาชนิด หรือพริกและผักผลไม้อบแห้งที่แขวนเป็นพวงๆ อยู่หน้าร้านค้า เครื่องเทศมากมายที่กองเรียงรายกันราวเป็นเนินทรายในทะเลทรายที่หลากหลายสีสันที่เตะตา หรือกลิ่นน้ำหอม กำยาน โคโลญ และกุหลาบที่คละเคล้ากับกลิ่นมาระกู่ หรือสีสันสดใสที่ตัดกันของผลส้มสีส้ม กับผลทับทิมสีแดงสดที่จะถูกคั้นออกมาเป็นเครื่องดื่มชื่นใจดับกระหายช่วยให้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง
อีกทั้งเสียงตะโกนของคนขายของเพื่อเรียกขานชักชวนให้ผู้คนที่ผ่านไปผ่านมาเข้ามาดู เข้ามาชม มาชิมสินค้าภายในร้านอย่างอารมณ์ดี รวมไปถึงการเลือกซื้อของฝากของที่ระลึกในตลาดบาซาร์ที่ใหญ่โตและซับซ้อนที่เดินไปเป็นวันๆ อย่างไม่รู้จักเบื่อหน่าย เพราะมีสินค้ามากมายตั้งแต่พวงกุญแจและแม็กเนตติดตู้เย็นราคาน้อยนิด ไปจนถึงพรมทอมือราคาเป็นหมื่นเป็นแสน อีกทั้งหมู่แมวที่พำนักอาศัยอยู่กับเธอเป็นแสนๆ ตัวอย่างมีความสุขทั่วทุกมุมเมือง ราวกับเป็นเจ้าเมืองและทุกตัวอยู่ดีมีสุข ได้รับการดูแลจากผู้คนจนเป็นส่วนหนึ่งของเธอแทบแยกกันไม่ออก
แต่ท่ามกลางบรรยากาศที่เป็นการผสมผสานเมืองเก่าที่มีประวัติศาสตร์อันยาวนานกับเมืองใหม่ที่ทันสมัยได้อย่างลงตัว และคึกคักตลอดวันตลอดคืนตลอดปี จนเธอได้ชื่อว่าเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับใหลที่ไปเยือนกี่ครั้งๆ ก็ยังน่าตื่นเต้น ตื่นตา ตื่นใจอยู่เสมอนั้น เธอรู้มั้ยว่า อะไรคือสิ่งที่ตราตรึงใจเราที่สุดเกี่ยวกับตัวเธอ…
มีอยู่วันหนึ่ง เราจำเป็นต้องออกไปทำงานตั้งแต่เช้าตรู่ ซึ่งมันทำให้เราได้ขับรถแล่นไปบนท้องถนนที่ว่างเปล่าผิดกับในยามปกติที่จะมีรถหนาแน่น เรามองไปทางด้านหนึ่ง เห็นสีส้มของแสงอาทิตย์ยามรุ่งอรุณสะท้อนผืนน้ำของช่องแคบบอสฟอรัส ในขณะที่นกนางนวลกลุ่มหนึ่งยืนอยู่บนโขดหิน ราวต้องมนต์ในความงดงามนั้นไม่ต่างไปจากเรา มันเป็นช่วงเวลาที่เงียบสงัด ปราศจากรถราและฝูงชน และทำให้เรารู้สึกว่าบนโลกทั้งใบในยามนั้น มีเพียงเรากับเธอเท่านั้น มันเป็นช่วงเวลาที่สงบสุขจนเราอยากจะจอดรถเสียตรงนั้น และลงไปเดินเลียบชายฝั่งของเธอเพื่อที่จะได้ซึมซับและเก็บบรรยากาศน่าหลงใหลนั้นไว้เต็มหัวใจ เพราะแม้จะได้ไปเยี่ยมเยียนเธอแล้วหลายครั้ง และเห็นเธอแล้วในหลายๆ มุม แต่วันนั้นเป็นวันที่เรารู้สึกว่าเธอสวยงามที่สุดในมุมใหม่ที่เราไม่เคยได้เห็นมาก่อนเลยจริงๆ
ท้ายนี้ เราขอขอบคุณเธอสำหรับความทรงจำอันงดงามต่างๆ ที่จะอยู่ในใจเราตลอดไป และหวังว่าสักวันหนึ่ง เราคงได้กลับไปหาเธอ ไปสัมผัสบรรยากาศที่คุ้นเคยในอ้อมแขนอันอบอุ่นและเป็นมิตรของเธออีกครั้ง และเมื่อถึงวันนั้น เราจะได้ไปเดินชมความงามของเธอในยามเช้าตรู่ริมชายฝั่งช่องแคบบอสฟอรัสอย่างที่ใจหวังเสียที
เรารักและคิดถึงเธอนะ… อิสตันบูล
ชาครีย์นรทิพย์
เรื่อง: ชาครีย์นรทิพย์ เสวิกุล