เด็กหนุ่ม ชุมชนแออัด สตรีทฟุตบอล สามสิ่งนี้ดูคล้ายกับแท็กไลน์หนังชีวิตดราม่าของนักเตะในอเมริกาใต้ อย่าง ‘เปเล่’ หรือ ‘เนย์มาร์’ สองตำนานทีมชาติบราซิลที่เกิดมาในสลัมยากจน แต่เรื่องที่เราพูดถึงนี้เกิดขึ้นในมุมหนึ่งของกรุงเทพฯ บรรยากาศนี้มีอยู่จริงๆ ใน The Unusual Football Field สนามฟุตบอลซิกแซกรูปทรงแปลกตาที่อยู่ตรงกลางระหว่างแฟลต 1 และแฟลต 2 ของชุมชนคลองเตย โดยทุกเย็นจะมีเด็กหนุ่มราว 20-30 คน แวะเวียนกันเข้ามาแข่งขัน ท้าทาย หรือ และจริงจังถึงขั้นยกให้มันเป็นลานท้าฝัน เพื่อฝึกฝนทักษะการเตะฟุตบอลจนหวังว่าวันหนึ่งแรงเตะของพวกเขาอาจจะสะเทือนไปถึงดวงดาว
“ผมแอบปีนเข้ามาเล่นในสนามนี้ตั้งแต่มันยังสร้างไม่เสร็จ” ‘ไมค์’ – ภูวนาถ เพียงตะโก เด็กชายวัย 13 บอกกับเราพลางหัวเราะอย่างอารมณ์ดี แค่ฟังน้ำเสียงก็พอจับได้แล้วว่าเขารอคอยการมาถึงของสนามฟุตบอลแห่งนี้มากขนาดไหน
ก่อนหน้านี้ราวๆ 2 ปี พื้นที่ระหว่างแฟลตทั้งสองเป็นเพียงลานปูนโล่งๆ ที่มีการทิ้งขยะเกลื่อนกลาด ราวกับเป็นพื้นที่ทิ้งร้างที่ไม่สามารถใช้ประโยชน์ได้จริง จนกระทั่ง เอพี ไทยแลนด์ ตัดสินใจเข้ามาปรับปรุงและรังสรรค์สนามฟุตบอลรูปทรงซิกแซก เพื่อให้เด็กในชุมชนได้มีพื้นที่ทำกิจกรรมร่วมกัน
“มันแทบจะเป็นสนามบอลที่ถูกสร้างขึ้นบนกองขยะ” มานะ ปรีชา อดีตนักบอลนิคมอุตสาหกรรมวัยย่าง 50 ปี ผู้อาสามาดูแลเด็กๆ ในสนามบอลฟุตบอลบอกกับเรา “ตอนนั้นมีตู้คอนเทนเนอร์วางขวางและมีบ้านหลังเล็กๆ ตั้งอยู่ทั้งสองด้านของลานปูน เขาจึงสร้างสนามบอลนี้ขึ้นโดยอิงจากพื้นที่เดิม และกลายเป็นรูปซิกแซกอย่างที่เห็น”
ชุมชนคลองเตยขึ้นชื่อว่าเป็นชุมชนแออัดที่ขนาดใหญ่และเก่าแก่ที่สุดในประเทศไทย แถมยังเป็นมุมลึกลับในกรุงเทพฯ ที่ไม่ค่อยมีใครกล้าแวะเวียนเข้ามา
“พูดตรงๆ ทุกคนก็รู้ว่าชุนชนคลองเตยมีเรื่องยาเสพติดและอาชญากรรมเยอะ อย่างเมื่อก่อน แค่เด็กๆ วัยประถมเขาก็เล่นพนันกันคล่องแล้ว” มานะกล่าว
หลังจากสนามฟุตบอลสร้างเสร็จ มานะก็ค่อยๆ รวบรวมเด็กๆ ในชุมชนคลองเตยเข้ามาเล่นด้วยกัน บางคนก็เล่นเป็นอยู่แล้ว และบางคนก็ต้องฝึกกันยกใหญ่ บวกกับรูปทรงของสนามที่เตกต่าง ก็ยิ่งทำให้พวกเขาต้องใช้เวลาในการฝึกอยู่นานกว่าจะคุ้นเคย
“ผมเตะฟุตบอลมาตั้งแต่เด็ก ตอนนั้นมีแค่ลูกบอลพลาสติกเล็กๆ พอมีสนามนี้มาอยู่ใกล้บ้านก็เลยดีใจมาก เหมือนเป็นที่ที่ทำให้เราได้ฝึกซ้อมมากขึ้น มีเพื่อนในชุมชนมากขึ้น ตอนมาเล่นแรกๆ ก็งง เพราะพอเราเลี้ยงลูกไปเรื่อยๆ อ้าว! ต้องหักมุม ไม่งั้นจะออกจากสนาม แต่พอคุ้นเคยแล้วผมรู้สึกว่ามันสนุกมาก พอไปเล่นสนามปกติมันก็ช่วยให้มีสติมากขึ้น” ‘โมส’ – นวพล เพียงตะโก หรือที่เพื่อนๆ เรียกว่า ‘กัปตันโมส’ บอกกับเรา เขาคือหนึ่งในเด็กหนุ่มที่ใฝ่ฝันอยากเป็นนักฟุตบอลอาชีพในอนาคต โดยทุ่มเทมาฝึกที่สนามบอลซิกแซกแห่งนี้ทุกวัน วันละ 2-3 ชั่วโมง
วันเวลาผ่านมาถึง 2 ปี สนามฟุตบอลแห่งนี้ได้สร้างเรื่องราวความทรงจำให้กับผู้คนในชุมชนมากมาย ทั้งยังทำให้เด็กๆ ได้ใช้เวลาว่างอย่างเกิดประโยชน์และไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับสารเสพติดเหมือนในอดีต
“ผมยังจำได้ดีเลย ตอนที่ผมยังไม่คุ้นเคยกับน้องๆ มาก แต่พวกเขาก็ซื้อของมาให้ เดินกอดคอผม ทั้งๆ ที่ผมก็อายุจะ 50 แล้ว เหมือนได้เพื่อนต่างวัย (หัวเราะ) บางทีทุ่มกว่าแล้วเขาก็ไปตามให้ผมลงมาสอนเตะบอล ไฟเสียก็เตะมันทั้งมืดๆ แบบนั้น ผมสัมผัสได้ว่าเด็กทุกคนที่เล่นที่นี่ก็อยากออกแข่ง อยากได้รับการต่อยอด และผมก็หวังว่าวันนั้นจะมาถึงในไม่ช้านี้เหมือนกัน” มานะ ปรีชา พูดปิดท้ายด้วยความหวัง ท่ามกลางเสียงลูกฟุตบอลที่กระทบพื้นสนามสีแดงอิฐ
WHERE TO FIND THE UNUSUAL FOOTBALL FIELD