อยู่เป็น

ติดค้างกันเรื่องการกักตุนอาหารว่าเราควรมีของอุปโภคบริโภคตุนไว้แค่ไหนในบ้าน เพราะในช่วงที่ไม่มีนโยบายอะไรชัดเจนจากรัฐบาลไทยว่าจะปิดเมืองไหม จะล็อกดาวน์  ไหม Social Distancing จะออกมาตรการมาให้เกิดขึ้นในระดับเข้ม กลาง         หรืออ่อน และจากที่เรามีประสบการณ์หน้ากากขาดตลาด อยู่ๆ ของที่หาได้ทั่วไปเป็นปกติอย่างแอลกอฮอล์ หน้ากากอนามัย กลับเป็นของหายากหาเย็น คนไทยที่พอมีกำลังซื้อก็เริ่มวิตกว่าลูกฉันจะมีแพมเพิร์สพอใช้ไหม ทิชชูจะพอไหม...

สวนของฉันคือวัชพืช         ”สวนสวยจัง”         “ปลูกผักเก่งจัง ทำยังไง มีเคล็ดลับอะไร”         คนชอบถามฉันแบบนี้ และฉันก็ไม่ปฏิเสธว่าต้นไม้ในสวนเล็กๆ ของฉันก็สวยจริง...

ตั้งแต่เด็กๆที่บ้านของฉันสอนมาโดยตลอดว่า ‘ไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าเงิน’ คำสอนของยายที่จำมาจนถึงทุกวันนี้คือ ‘สตางค์ตกใส่หวี หวีก็อ้า ตกใส่หญ้า หญ้าก็ตาย’ ซึ่งฟังแล้วก็เห็นภาพชัดเจนมากว่า อานุภาพของเงินรุนแรงแค่ไหน ส่วนแม่ก็สอนอยู่เป็นนิจศีลว่า ให้ตั้งใจเรียน เรียนสูงๆ เพื่อจะได้งานทำดีๆ และงานดีๆ นั้นก็จะนำมาซึ่งเงินดีๆ สิ่งที่ตามมาหลังจากมีเงินดีๆ ก็คือชีวิตดีๆ ในความหมายของแม่คือ ถ้ามีเงิน อยากไปไหนก็ได้ไป...