ฉันไม่เคยคิดว่าตัวเองแก่เลย จนกระทั่งวันหนึ่งที่แม้จะพยายามหักห้ามใจตัวเองไม่ให้พูดประโยคนี้ออกมาดังๆ แต่ท้ายที่สุดฉันก็พูดมันออกมาจนได้ นั่นคือฉันได้พูดว่า “อยากให้โลกนี้กลับไปเหมือนเมื่อก่อนที่ไม่มีอินเทอร์เน็ต” ไม่ถึงกับไม่มีอินเทอร์เน็ต ฉันคิดถึงในยุคที่เราใช้อินเทอร์เน็ตแค่สำหรับรับ-ส่งอีเมล กับเข้าเว็บไซต์ต่างๆ เพื่ออ่านบล็อกของคนที่เราเห็นว่าเขาเผยแพร่หรือเขียนเรื่องที่น่าสนใจ หรืออ่านพันทิปพอเพลินๆ และนี่คงเป็นความย้อนแย้งของคนเจเนอเรชัน X...
สืบเนื่องมาจากข้อถกเถียงเกี่ยวกับ พ.ร.บ. คู่ชีวิต และการเสนอ พ.ร.บ. ว่าด้วยสมรสเท่าเทียม ซึ่งฉันจะขอละเว้นไว้ไม่กล่าวถึง เพราะมีรายละเอียดอันไม่เกี่ยวกับสิ่งที่จะเขียนในบทความนี้ แต่บังเอิญว่ามีเพื่อนคนหนึ่งเอ่ยขึ้นมาทีเล่นทีจริงว่า ถ้ามีการเรียกร้องสิทธิการใช้ชีวิต ‘คู่’ ของคนเพศเดียวกันในฐานะคนโสด ก็อยากเรียกร้องสิทธิคนโสดด้วย เพราะรู้สึกว่าการเป็นคนโสดนั้นไม่มีโอกาสใช้สิทธิ์ เช่น สิทธิ์ลาคลอด หรือภาษีก็ไม่ได้รับการลดหย่อนอะไรเลย ในขณะที่คนมีลูกจะได้รับสิทธิ์ลดหย่อนการเลี้ยงดูบุตร เป็นต้น ...