“เราอยากไปเที่ยว อยากเดินทาง แล้วก็เขียนรูปภาพประกอบไปด้วย มันดูเป็นอะไรที่เป็นไปไม่ได้ สำหรับเราตอนนั้นมันเป็นไปไม่ได้” เธอเล่าถึงอดีตของตัวเองในวันที่เรานั่งอยู่ด้วยกันในสตูดิโอพร้อมกับลมเย็นต้นฤดูฝน ซึ่งอีกมุมหนึ่งที่นี่ก็เป็นดั่งเช่น ‘บ้านสวน’ ส่วนตัวของเธอที่ตั้งอยู่กลางซอยรายล้อมด้วยต้นไม้น้อยใหญ่ หน้าบ้านติดทางรถไฟด้านหลังสวนเป็นคลองไหลเอื่อยๆ มีดอกไม้แห้งรอต้อนรับเราอยู่หน้าประตูและผ้าม่าน เธอเชิญชวนให้เรานั่งสบายๆ บนพื้น และต้อนรับด้วยน้ำเย็นๆ พร้อมรอยยิ้มกว้างกับเสียงหัวเราะตลอดการสนทนา ระหว่างทาง เธอทำลายภาพศิลปินที่เรามีในหัวเสียจนหมดสิ้น...