การออกแบบที่ดีคืออะไร? หนึ่งในคำถามอันเป็นปัญหาของวงการออกแบบ ที่ทั้งลูกค้าและบริษัทต่างถกเถียงและตบตีกันมาโดยตลอดว่าสุดท้ายแล้วการออกแบบที่ดี ควรจะดีตามใจของลูกค้าหรือตามสไตล์และรสนิยมของบริษัทที่พวกเขาจ้างให้มาออกแบบให้กันแน่ สำหรับ sauce บริษัทออกแบบในกลุ่ม Tastematter เองแล้ว พวกเขาเชื่อว่าการสร้างงานออกแบบที่ดีสักหนึ่งชิ้น สิ่งแรกที่ควรใส่ใจให้มากที่สุดคือ ‘ตัวตนและเรื่องราวของลูกค้า’ ที่ต้องถ่ายทอดออกมาให้ชัดเจนเท่าที่จะทำได้ โดยที่พวกเขาจะทำตัวเป็นเหมือน ‘ซอส’ ที่ช่วยเพิ่มรสชาติให้อาหารจานหลักอย่างลูกค้ามีรสชาติออกมาชัดเจนมากยิ่งขึ้น ...
ตัวเราเป็นตัวเราอย่างทุกวันนี้ได้อย่างไร? บางคนก็เชื่อว่าเป็นเรื่องของจิตใจ บางคนก็เรียกว่าวิญญาณภายใน แต่สำหรับนักวิทยาศาสตร์ พวกเขาพยายามศึกษาจากวัตถุสสารที่เป็นประจักษ์พยาน สามารถชั่งตวงวัดได้ชัดเจน นั่นคือสมอง สมองเป็นอวัยวะที่แสนมหัศจรรย์ มันมีวิวัฒนาการมาอย่างซับซ้อน นักวิทยาศาสตร์ศึกษาค้นคว้าเบื้องลึกและเบื้องหลังการทำงานของมันออกมาตีแผ่ จนรู้มากขึ้นว่าตัวเราเป็นตัวเราอย่างทุกวันนี้ก็ด้วยการทำงานของสมองตลอดเวลาที่ผ่านมาในชีวิต ดังนั้น นิสัย...
คลื่นๆ คลื่นๆ… เสียงคลื่นกับลมทะเลกระทบชายฝั่ง ชายหาดในตอนกลางคืนแม้จะมืดมิด แต่ก็มีแสงจากไฟทางเดินที่สว่างพอจนทำให้ยังมองเห็นผู้คนตัวเล็กๆ เดินไปมาในเวลาค่ำคืนเช่นนี้ ฉันเขียนบทความนี้ขณะอยู่ในห้องพักแห่งหนึ่งของโรงแรมที่ปูซาน ประเทศเกาหลีใต้ ดึกแล้วแต่ฉันยังไม่รู้สึกถึงอาการง่วงเหงาหาวนอน จึงใช้เวลาในค่ำคืนนี้ลองมานั่งคิดทบทวนหัวข้อที่ฉันได้รับมอบหมายมาให้ลองเขียนบทความ ...
ผมจะเขียนนิยายรัก 1. ผมไม่นึกขอบคุณชีวิต ริมฝีปากของผมบวมเหมือนลูกองุ่นใกล้เน่า ใบหน้าของผมผิดรูป ฟันหน้าหนึ่งซี่หลุดหายไปกลางถนน คางแตก เลือดเปรอะแจ็กเกตและผ้าพันคอ กรอบแว่นพลาสติกที่สวมอยู่ถลอกและผิดทรง แต่ผมไม่รู้สึกเจ็บปวด ความทรงจำระยะสั้นสาบสูญ ด้านชา และโกรธ โมโหที่ยังมีลมหายใจ ผมคิดถึงแมวที่ทิ้งไว้ที่บ้านเกิด แน่ใจว่าตัวเองนั่งอยู่บนเก้าอี้เน่าๆ...
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผ่านพ้นความเจ็บปวด ไม่ใช่การวิ่งหนี วิ่งหลบ หรือกำจัด ตรงกันข้าม มันคือการพินิจควานหาว่าความเจ็บปวดที่ว่าอยู่ตรงไหน เจ็บกายหายง่าย เจ็บปวดใจมันมักหาตัวยาก แต่ยังไงก็ต้องหามันจนพบ การเผชิญหน้า สบตากับความเจ็บแล้วเรียกชื่อมัน สร้างผลลัพธ์มหัศจรรย์ ‘ฉันเจ็บ’ ‘โคตรเจ็บ’ ยังไงก็ได้ที่ยอมรับว่าเจ็บ ทันทีที่ปักหมุด ใส่ชื่อให้มัน มันจะนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น แล้วเรามีเวลาเหลือเฟือที่จะเดินเข้าไปใกล้เพื่อส่องดูว่าในนั้นมีอะไร และถ้าเกิดมันรวดร้าวเกินทนที่จะมองมันไหว...
อะไรที่ทำให้เด็กสาวจำนวนมาก คนแล้วคนเล่า รุ่นแล้วรุ่นเล่า ยังคงหลงใหลใฝ่ฝันที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของที่นี่ ทั้งๆ ที่ปีนเท่าไหร่ก็ยังขึ้นไปถึงจุดที่ชนชั้นสูงยืนไม่ได้สักที
หนังสือหลายเล่มที่เคยอ่านเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก หรือเก่าเก็บจนฝุ่นจับหนา ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะสนุกสนานน่าติดตาม หรือจะกลายเป็นยานอนหลับขนานดี แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราเติบโตขึ้นมีชีวิตใหม่ เชื่อเถอะว่าคำถามซับซ้อนที่เกิดตามมาในชีวิตสามารถตอบให้กระจ่างได้ด้วยการหยิบหนังสือเล่มนั้นมาอ่านอีกครั้ง หรือต่อให้ยังหาคำตอบไม่ได้ การหยิบหนังสือขึ้นมาเปิดอ่านก็ถือเป็นการเปิดโอกาสให้เราพบเจอสิ่งที่เป็นคำตอบ หรืออาจใกล้เคียงคำตอบที่ตามหาอยู่เสมอ โดยเฉพาะคำถามถึงความหมายของชีวิต ความทุกข์ และความเจ็บปวดที่ต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นวัตถุดิบที่ทำให้มนุษย์แข็งแรงและเติบโตไม่หยุดนิ่ง ...
คืนนั้น ฉันตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วร้องไห้ เป็นคืนเงียบสงัด ต่างจากกลางวันที่ความสงบถูกกลบด้วยเสียงปึงปังดังจากไซต์ก่อสร้างด้านหลังที่อยู่อาศัย ห้องสว่างสลัวด้วยแสงจากเสาไฟฟ้าต้นใกล้ระเบียง ฉันมองตามทิศทางการมาของแสงนั้น แสงเหลืองส้มค่อยๆ พร่า ห้องเงียบเกินไป ความหวาดหวั่นต่ออนาคตในหัวของฉันจึงดังโหวกเหวกเกินทน ทีแรก เพียงสะอึกสะอื้น...
ถ้าคุณเคยเข้าไปเยี่ยมเยียนร้าน Gallery กาแฟดริป คุณก็จะได้เห็นวิธีการชงกาแฟที่ต้องใช้ความละเอียดถี่ถ้วนและสมาธิมากที่สุด ในขณะเดียวกัน คุณก็จะได้พูดคุยกับบาริสตาถึงเรื่องคุณภาพและรสชาติของกาแฟ ที่บางทีก็ยากจะเข้าถึงและเข้าใจว่าทำไมเราจะต้องใส่ใจในรายละเอียดของกาแฟมากมายขนาดนี้ด้วย? การได้มาจิบกาแฟและนั่งคุยกับ ‘เอ’ – ณัฎฐ์ฐิติ อำไพวรรณ ทำให้เราเข้าใจว่า กาแฟก็เหมือนกับสรรพสิ่งอื่นๆ บนโลกนั่นแหละ มันมีที่มาที่ไปอันยืดยาว...
ความเป็นมนุษย์ปุถุชนนี่นะ จริงยิ่งกว่าสัจธรรมที่จำต้องประสบ ก็คือเราต่างต้องประคองชีวิตในแต่ละช่วงกันไป ซึ่งมีทั้งจังหวะผ่อนคลายและยุ่งยากสลับสับเปลี่ยน หากตั้งรับทันก็ดีไป แต่ถ้าสติกระเจิงก็มีหืดขึ้นคอกันบ้างกว่าจะผ่านพ้นไปได้ เป็นแบบนี้แหละ ทำไงได้ ในเมื่อไม่ได้ตั้งเป้าว่าจะบรรลุอรหันต์โสดาบัน ก็ต้องพยายามหาเคล็ดลับจัดการกับสถานการณ์ต่างๆ เพื่อที่จะได้ไม่ ‘เหลิง’ เมื่อเจอเรื่องดีๆ และจะได้ไม่ ‘หลุด’ เมื่อเกิดเหตุการณ์ไม่เป็นดังหวัง ...
บ่ายแก่ๆ วันหนึ่งในเดือนเมษายน แสงแดดยังคงเจิดจ้าร้อนผ่าว บนท้องฟ้ามีกลุ่มเมฆบางเบาเคลื่อนผ่าน ใบของต้นไม้ใหญ่ไหวรับแรงลมที่พัดด้วยกำลังอันอ่อนแอ นกส่งเสียงร้องเคล้าคลอไม่เป็นจังหวะ แต่กลับชวนให้ผ่อนคลายเมื่อได้ยิน เขาและเธอนั่งหลบแดดอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้นั้น เป็นระยะเวลานานพอจนรับรู้และสัมผัสได้ถึงรายละเอียดของธรรมชาติในฤดูร้อน หลังจากเหน็ดเหนื่อยเพราะปั่นจักรยานเล่นด้วยกันมาตลอดทั้งวัน “นานเท่าไหร่ที่เราไม่ได้มาปั่นจักรยานกันแบบนี้” เธอพูดพลางตามองไปยังพื้นหญ้าที่ถูกแดดแผดเผาจนแห้งซีดต่างกับต้นหญ้าสีเขียวใต้ร่มไม้ที่เธอนั่งอยู่ ...