สำหรับคนที่เชื่อในพระเจ้า เรื่องหนึ่งที่ทุกคนย่อมรู้คือ พระเจ้ารักเรามาก รักถึงขนาดว่าอยากให้เราเกิดมาบนโลกนี้ เพราะพระเจ้าอยากมีเราให้พระเจ้าได้รัก ทว่าในเวลาดีๆ การเชื่อเรื่องนี้คงไม่ใช่เรื่องยาก แต่ในเวลาทุกข์ใจ กลับยากเหลือเกินที่จะทำใจยอมรับว่าพระเจ้ารักเรา เพราะถ้าพระเจ้ารักเราจริง หรือรักเสียยิ่งกว่าพ่อแม่รักเรา ก็แล้วทำไมพระเจ้าถึงอนุญาตให้เราเจ็บปวด หรือยอมให้เราทุกข์ใจได้ สำหรับตัวเรา (ผู้เขียน) เรามักจะนึกถึงการเปรียบเปรยหนึ่งซึ่งอยู่ในคัมภีร์ไบเบิล...
นักจิตวิทยาชาวฮังกาเรียน มิฮาลี ชิคเซนมิฮาย (Mihaly Csikszentmihalyi ) อธิบายคำว่า Flow ไว้ว่า เป็นสภาวะในการทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งจนรู้สึกเหมือนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกับสิ่งนั้น เป็นความรู้สึก full engagement ทั้งสุขและสนุกในขณะที่กำลังทำอยู่ ส่วนแร็ปเปอร์สุดคูล ‘หลุยส์’...
จะเป็นชีวิตของใคร – ล้วนไม่ง่าย ชื่น-ตรม, งมงาย ล้วนว่ายแหวก สังสารอัน งำความตาย, ไว้แต่แรก เสื่อมชำแรก – โจมจู่ได้, ไม่รู้วัน มีชีวิต, คล้ายมี – ชีวิตอยู่ เผลอเพียงครู่ก็ดับราวกับฝัน ทนมาเกิด...
บ่ายแก่ๆ วันหนึ่งในเดือนเมษายน แสงแดดยังคงเจิดจ้าร้อนผ่าว บนท้องฟ้ามีกลุ่มเมฆบางเบาเคลื่อนผ่าน ใบของต้นไม้ใหญ่ไหวรับแรงลมที่พัดด้วยกำลังอันอ่อนแอ นกส่งเสียงร้องเคล้าคลอไม่เป็นจังหวะ แต่กลับชวนให้ผ่อนคลายเมื่อได้ยิน เขาและเธอนั่งหลบแดดอยู่ใต้ร่มเงาของต้นไม้นั้น เป็นระยะเวลานานพอจนรับรู้และสัมผัสได้ถึงรายละเอียดของธรรมชาติในฤดูร้อน หลังจากเหน็ดเหนื่อยเพราะปั่นจักรยานเล่นด้วยกันมาตลอดทั้งวัน “นานเท่าไหร่ที่เราไม่ได้มาปั่นจักรยานกันแบบนี้” เธอพูดพลางตามองไปยังพื้นหญ้าที่ถูกแดดแผดเผาจนแห้งซีดต่างกับต้นหญ้าสีเขียวใต้ร่มไม้ที่เธอนั่งอยู่ ...
ยุคนี้มีแต่ความเจ็บปวดจริงไหม? หากยังไม่ชัด ตอบไม่ได้ น้ำใส ศุภวงศ์ กราฟิกดีไซเนอร์สายดาต้า เลยลองสำรวจความทุกข์ของผู้คนในเฟซบุ๊กดูเล่นๆ เป็นเวลา 7 วัน (29 ก.ย. – 5 ต.ค. 62) วันละ 2 รอบ (เช้า,...
สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผ่านพ้นความเจ็บปวด ไม่ใช่การวิ่งหนี วิ่งหลบ หรือกำจัด ตรงกันข้าม มันคือการพินิจควานหาว่าความเจ็บปวดที่ว่าอยู่ตรงไหน เจ็บกายหายง่าย เจ็บปวดใจมันมักหาตัวยาก แต่ยังไงก็ต้องหามันจนพบ การเผชิญหน้า สบตากับความเจ็บแล้วเรียกชื่อมัน สร้างผลลัพธ์มหัศจรรย์ ‘ฉันเจ็บ’ ‘โคตรเจ็บ’ ยังไงก็ได้ที่ยอมรับว่าเจ็บ ทันทีที่ปักหมุด ใส่ชื่อให้มัน มันจะนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น แล้วเรามีเวลาเหลือเฟือที่จะเดินเข้าไปใกล้เพื่อส่องดูว่าในนั้นมีอะไร และถ้าเกิดมันรวดร้าวเกินทนที่จะมองมันไหว...
ฉันอยู่ตรงนี้ ขณะนี้ เพียงแค่เท่านี้ที่บอกกับเธอ รักฉันได้ไหมเธอ วินาทีนี้เท่านั้น เหมือนดั่งที่มารดารักถนอมบุตรด้วยชีวิตเยี่ยงไร หากเราฝึกให้มีใจต่อคนทั้งปวงได้อย่างนั้น เริ่มจากการรักคนที่เรารัก ไปจนถึงรักแม้คนที่ชัง จนกล้าที่จะรักแม้คนที่มุ่งหวังทำร้ายตัวเราได้อย่างนี้ ผู้ที่มีรักคือผู้เข้มแข็ง ผู้เข้มแข็งคือไม่มีความกลัว ผู้ที่ยังมีความกลัวไม่อาจมีความรักและให้อภัย แม้ว่ารักมันจะยากเย็น – เกลียดชังมันจะง่ายดาย แต่ในลมหายใจสุดท้ายเธอจะตาย พร้อมสิ่งใด ...
ถ้าคุณเป็นนักเขียนประเภทใช้ประสบการณ์ส่วนตัวมาสร้างเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่า เมื่อถึงจุดหนึ่งคุณอาจพบว่างันชะงัก รู้สึกว่าตัวประสบการณ์ไม่อนุญาตให้คุณใช้มัน อาจเพราะมีบุคคลในฐานะตัวละครในเรื่องราวของคุณไม่อนุญาตก็ได้ ตัวละครที่คุณสร้างขึ้นมาในเรื่องเล่า อาจกระทบใจบุคคลต้นแบบ และนี่คือสิ่งที่นักเขียนควรระมัดระวังและใส่ใจ แน่นอนว่าคุณเขียนด้วยความระมัดระวังและใส่ใจอยู่แล้ว เพราะนั่นคือวิธีที่คุณแสดงความรัก ความสามารถทั้งหมดที่มี และรวมถึงความสัตย์ซื่อจริงใจต่อการเขียน การงานอันเป็นลมหายใจของนักเขียน ทว่า บุคคลต้นแบบที่นักเขียนอาจฉวยใช้บุคลิกลักษณะและประสบการณ์ที่เคยมีร่วมกัน บทสนทนาที่นักเขียนเคยได้ยินและโต้ตอบกัน แรงกระตุ้น...
คืนนั้น ฉันตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วร้องไห้ เป็นคืนเงียบสงัด ต่างจากกลางวันที่ความสงบถูกกลบด้วยเสียงปึงปังดังจากไซต์ก่อสร้างด้านหลังที่อยู่อาศัย ห้องสว่างสลัวด้วยแสงจากเสาไฟฟ้าต้นใกล้ระเบียง ฉันมองตามทิศทางการมาของแสงนั้น แสงเหลืองส้มค่อยๆ พร่า ห้องเงียบเกินไป ความหวาดหวั่นต่ออนาคตในหัวของฉันจึงดังโหวกเหวกเกินทน ทีแรก เพียงสะอึกสะอื้น...
เรียนรู้วิถีของการพึ่งพาตัวเองจาก ดร. เกริก มีมุ่งกิจ ผู้ก่อตั้งวนเกษตรเขาฉกรรจ์ จังหวัดสระแก้ว
“ก้าวที่สองของการสูญสิ้นเผ่าพันธุ์ โลกร้อนแต่ภายในร้อนกว่า ไม่รู้ว่าตื่นหรือฝัน ภาพมายานั้นจริงยิ่งกว่าครั้งไหน โรคระบาดกลายเป็นโรคประสาทระเบิดจากขั้วหัวใจ ต้อนมนุษย์นั้นไซร้จนมุม ถูกรายล้อมด้วยปัญญาสังเคราะห์ หากอยากอยู่รอดจงร่วมเป็นส่วนหนึ่ง ปฏิวัติทักษะให้ครอบคลุม ยังพออยู่ได้ในโลกยากไร้ ซึ่งความมั่งคั่งยังกระจุกอยู่เพียงมุมหนึ่งของจักรวาล” Michele de Nostredame หรือที่เรามักคุ้นชื่อสั้นๆ ในนาม...
หนังสือหลายเล่มที่เคยอ่านเมื่อครั้งยังเป็นเด็ก หรือเก่าเก็บจนฝุ่นจับหนา ไม่ว่าเนื้อเรื่องจะสนุกสนานน่าติดตาม หรือจะกลายเป็นยานอนหลับขนานดี แต่เมื่อเวลาผ่านไป เราเติบโตขึ้นมีชีวิตใหม่ เชื่อเถอะว่าคำถามซับซ้อนที่เกิดตามมาในชีวิตสามารถตอบให้กระจ่างได้ด้วยการหยิบหนังสือเล่มนั้นมาอ่านอีกครั้ง หรือต่อให้ยังหาคำตอบไม่ได้ การหยิบหนังสือขึ้นมาเปิดอ่านก็ถือเป็นการเปิดโอกาสให้เราพบเจอสิ่งที่เป็นคำตอบ หรืออาจใกล้เคียงคำตอบที่ตามหาอยู่เสมอ โดยเฉพาะคำถามถึงความหมายของชีวิต ความทุกข์ และความเจ็บปวดที่ต้องเผชิญอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เพราะสิ่งเหล่านี้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิต เป็นวัตถุดิบที่ทำให้มนุษย์แข็งแรงและเติบโตไม่หยุดนิ่ง ...