11thyearadB

ถ้าคุณเป็นนักเขียนประเภทใช้ประสบการณ์ส่วนตัวมาสร้างเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่า เมื่อถึงจุดหนึ่งคุณอาจพบว่างันชะงัก รู้สึกว่าตัวประสบการณ์ไม่อนุญาตให้คุณใช้มัน อาจเพราะมีบุคคลในฐานะตัวละครในเรื่องราวของคุณไม่อนุญาตก็ได้ ตัวละครที่คุณสร้างขึ้นมาในเรื่องเล่า อาจกระทบใจบุคคลต้นแบบ และนี่คือสิ่งที่นักเขียนควรระมัดระวังและใส่ใจ         แน่นอนว่าคุณเขียนด้วยความระมัดระวังและใส่ใจอยู่แล้ว เพราะนั่นคือวิธีที่คุณแสดงความรัก ความสามารถทั้งหมดที่มี และรวมถึงความสัตย์ซื่อจริงใจต่อการเขียน การงานอันเป็นลมหายใจของนักเขียน ทว่า บุคคลต้นแบบที่นักเขียนอาจฉวยใช้บุคลิกลักษณะและประสบการณ์ที่เคยมีร่วมกัน บทสนทนาที่นักเขียนเคยได้ยินและโต้ตอบกัน แรงกระตุ้น...

คืนนั้น ฉันตื่นขึ้นมากลางดึกแล้วร้องไห้          เป็นคืนเงียบสงัด ต่างจากกลางวันที่ความสงบถูกกลบด้วยเสียงปึงปังดังจากไซต์ก่อสร้างด้านหลังที่อยู่อาศัย ห้องสว่างสลัวด้วยแสงจากเสาไฟฟ้าต้นใกล้ระเบียง ฉันมองตามทิศทางการมาของแสงนั้น แสงเหลืองส้มค่อยๆ พร่า ห้องเงียบเกินไป ความหวาดหวั่นต่ออนาคตในหัวของฉันจึงดังโหวกเหวกเกินทน         ทีแรก เพียงสะอึกสะอื้น...