8000 KM

นี่คือครั้งที่สองที่ผมเดินทางเข้าสู่อุซเบกิสถาน หลังจากใช้เวลาสั้นๆในหุบเขาเฟอร์กานา (Fergana Valley) กับเท็ดดีและแคลร์มาก่อนแล้ว ผมได้รับการบอกกล่าวว่าครั้งนี้จะต่างออกไป ซึ่งมันก็ต่างออกไปจริงๆ ทัศนียภาพของภาคใต้นั้นกว้างใหญ่เมื่อเปรียบเทียบกับหุบเขาเฟอร์กานา ทางใต้การทำเกษตรกรรมและถิ่นที่อยู่ของผู้คนน้อยกว่า หุบเขาเฟอร์กานาอุดมสมบูรณ์ไปด้วยผลไม้ ท้องไร่ท้องนา และผู้คน อาจเพราะบางครั้งเรามักปั่นไปยังพื้นที่เตียนโล่งด้วย         เนธาน อลิซ และผมมีวันที่น่าสนใจวันหนึ่งเมื่อเราปั่นผ่านเมืองใหญ่ชื่อ...

ผมรู้สึกได้ถึงอิสระเมื่อเข้าสู่คาซัคสถาน หลังการลอบตั้งแคมป์ในจีน 2 สัปดาห์ ผมสุขใจเหลือเกินที่ได้ตั้งเต็นท์อย่างอิสระโดยไร้ความกดดันจากเจ้าหน้าที่รัฐ ผมไม่เคยซาบซึ้งในอิสระมากมายขนาดนี้มาก่อน ผมตระหนักถึงความโชคดีของตัวเอง ขณะที่ผู้คนในซินเจียงไม่ได้โชคดีเช่นนั้น อย่างไรก็ตาม แม้จะไม่ใช่สองสัปดาห์ที่ยอดเยี่ยมในจีน แต่ผมก็รู้สึกยินดีกับประสบการณ์เหล่านั้นเช่นกัน         วินเซนต์ (Vincent) และ มาร์ลีน (Marlene)...

เมื่อผมบอกคนอื่นๆ ว่าผมกำลังมุ่งตรงสู่ปากีสถาน พวกเขามักมีท่าทีกังวล เพราะเรื่องเดียวที่พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับปากีสถานนั้นเป็นเรื่องชวนสยองขวัญ การตัดสินใจของผมจึงทำให้พวกเขาสงสัย แต่อีกด้านหนึ่ง เรื่องราวของที่นั่นซึ่งผมเคยได้ยินมาก็คือผู้คนที่แสนมหัศจรรย์ และผมต้องการเดินทางไปเห็นด้วยตาตัวเอง         ปากีสถานและอินเดียมีพื้นที่ร่วมกันบางส่วนชื่อปัญจาบ และประวัติศาสตร์เบื้องหลังของมันก็ช่างสะเทือนใจ มีการหลั่งเลือดมากมายเกิดขึ้นในดินแดนแห่งนี้ระหว่างชาวมุสลิมและฮินดู จนเกิดการแบ่งแยกดินแดนเป็นประเทศปากีสถานเมื่อปี 1947 เพื่อลดการหลั่งเลือด ปากีสถานได้รับบางส่วนของดินแดนที่มีประชาชนส่วนใหญ่เป็นมุสลิมจากอินเดีย และอินเดียก็เก็บในส่วนที่เป็นพื้นที่ของชาวฮินดูไว้...

การขึ้นเครื่องบินพร้อมกับจักรยานค่อนข้างลำบาก ผมต้องจัดการแยกชิ้นส่วนมันเพื่อใส่กล่อง ทำให้แน่ใจว่ามันถูกจัดการอย่างเรียบร้อยและถูกปกป้องอย่างดีภายใต้การห่อหุ้มของบับเบิล แถมใต้ความยุ่งเหยิงของการแพ็กจักรยานนั้น ผมเกือบลืมใส่ล้อหน้าของมันลงไปด้วย เกือบเป็นหายนะ แต่ก็เป็นกระบวนการที่น่าสนใจ ผมรู้สึกว่าผมได้ทำความรู้จักจักรยานของตัวเองมากขึ้นผ่านทุกๆ การขันนอตและสกรู จักรยานกลายเป็นส่วนหนึ่งของผมไปแล้ว และแผ่ขยายใหญ่ขึ้นเป็นอีกเวอร์ชันหนึ่งของตัวตน         ผมมักมีแรงดึงดูดอย่างแปลกประหลาดสู่เนปาลเสมอ แต่ผมไม่สามารถหาได้ว่าเหตุผลที่แท้จริงคืออะไร มันไม่น่าจะใช่เทือกเขาหรือความงดงามของทัศนียภาพ มันคือบางสิ่งที่แตกต่างออกไป บางอย่างที่เปี่ยมล้นไปด้วยพลังงาน...

คืนแรกในประเทศไทยเป็นประสบการณ์ที่เรียบง่าย ผมใช้เวลายามค่ำในอำเภอทุ่งหว้า จังหวัดสตูล ปั่นถึงวัดแห่งหนึ่งพร้อมๆ กับพระอาทิตย์ตกดิน เงามืดแผ่ขยายและกลืนกินถนนเมื่อมันจมลงสู่เส้นขอบฟ้า ผมเข้าไปในวัดผ่านประตูอันอลังการติดถนน ขณะที่ผมปั่นเข้าไปไม่มีใครอยู่ที่นั่น ผมกระโดดลงจากอานและตัดสินใจเดินเข้าไปลึกขึ้น วัดแห่งนั้นโอ่โถง มีเจดีย์ในลักษณะเดียวกันอยู่สองสามองค์ ทั้งหมดล้วนถูกตกแต่งด้วยวัสดุงดงามยากบรรยาย ทองที่ปกคลุมเจดีย์ส่องประกายสะท้อนแสงอาทิตย์อัสดง         ผมเดินไปหาพระที่กำลังนั่งอยู่ตรงระเบียง คำไทยคำเดียวที่ผมพึมพำได้คือคำว่า ‘สวัสดีครับ’...

ผมยังจำครั้งแรกที่ออกเดินทางไกลจากบ้านในวัยยี่สิบต้นๆ ได้ เริ่มต้นด้วยการเก็บเงินจากการทำงานจิปาถะ ในช่วงเวลานั้น การเดินทางไปท่องเที่ยวยุโรปดูเหมือนจะยิ่งใหญ่เหลือเกินสำหรับผม ผมได้เห็นรูปภาพและวิดีโอมากมายเกี่ยวกับยุโรปที่ดึงดูดผมสู่อีกซีกโลก มากไปกว่านั้นผมยังได้จัดการซื้อตั๋วของเทศกาลดนตรีที่ใหญ่ที่สุดในโลกแห่งหนึ่งในเบลเยียม จากสิ่งที่ผมรู้อย่างน้อยนิด ผมคิดว่าการเดินทางนั้นกำลังจะเปิดประสบการณ์ที่ยิ่งใหญ่ให้แก่สายตาของผมมากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิต มันเป็นการเดินทางราว 3 สัปดาห์ในยุโรป เทศกาลดนตรีนั้นมหัศจรรย์ เป็นปาร์ตี้ที่ห่างไปจากความเคยชิน และเมล็ดพันธุ์ที่ผมไม่ได้คาดหวังมาก่อนก็ค่อยๆ หยั่งรากลึกสู่หัวใจ      การเดินทางครั้งนี้ทำให้ผมมีความสุขกับการได้พบเจอผู้คนอันน่าทึ่งทั่วโลก เรื่องราวอันน่าเหลือเชื่อจากการเดินทางของพวกเขาถูกแชร์ครั้งแล้วครั้งเล่า...