ด้วยนิสัยส่วนตัว (ที่ไม่ค่อยดีนัก) ผมจะเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบดูหนังที่ถ่ายทอดจากชีวิตจริงของใครสักเท่าไหร่ เว้นเสียแต่ว่าเป็นหนังสารคดีที่เจ้าตัวนั้นออกมานำเสนอตัวเองจริงๆ เพราะหนังที่อิงมาจากคนต้นเรื่องเกือบทั้งหมดนั้นมักจะนำเสนอด้านที่เข้มข้นดราม่าที่สุดในชีวิตเขาออกมา เพื่อใช้เป็นพาร์ตเล่าเรื่องที่ทรงพลังที่สุด และก็วัดกันไปเลยว่าผู้กำกับคนนั้นสามารถถ่ายทอดเรื่องราวออกมาได้ ‘ถึง’ แค่ไหน แต่สำหรับ Judy (2019) คงต้องยกให้เป็นกรณีพิเศษ เพราะชีวิตในวัยเด็กของผม เมื่อกลับมาบ้านหลังจากเลิกเรียนหรือช่วงเวลาวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ การที่ต้องอยู่ในหมู่บ้านจัดสรรที่ไม่มีเพื่อนวัยเดียวกันในละแวกบ้านนั้น...