รู้ตัวอีกทีเวลาก็ผ่านล่วงเข้าไปช่วงกลางปี ลมฝนเริ่มโชยมา ลมร้อนเริ่มคลายไป หากฤดูร้อนปีนี้ไม่เหมือนเดิมเท่าไหร่ ไม่มีบรรยากาศเฉลิมฉลองฤดูร้อน ไม่มีการไปเที่ยวพักผ่อน แต่หากนักท่องเที่ยวอย่างเราต้องทนกับความเฉาหนักแล้ว ผู้ที่ต้องอดทนหนักกว่าคงเป็นผู้ประกอบการท่องเที่ยวต่างๆ ที่ต้องแบกรับภาระค่าใช้จ่าย แต่ขาดรายได้หลักจากการท่องเที่ยวไป Local Alike กิจการเพื่อสังคมที่ใช้การท่องเที่ยวชุมชนเป็นเครื่องมือในการพัฒนา สร้างรายได้ให้ชุมชนอย่างยั่งยืน ก็ได้รับผลกระทบอย่างหนักไม่ต่างกัน แต่วิกฤตที่เกิดขึ้นกระทันหันไม่ทันตั้งตัว ไม่ได้ทำให้ความมุ่งมั่นของพวกเขาในการทำงานร่วมกับชุมชนลดน้อยลงไป กลับกลายเป็นว่าวิกฤตได้เผยให้เห็นว่าที่ผ่านมา การท่องเที่ยวนั้นเปราะบางแค่ไหน...