ย้อนกลับไปช่วงต้นทศวรรษ 90s เอ็กซ์ตรีม (Extreme) วงร็อกฮาร์ดคอร์ฟังก์เมทัลจากฝั่งอเมริกา ที่นำโดย แกรี เชอโรน (Gary Cherone) และ นูโน เบ็ตเทนคอร์ท (Nuno Bettencourt) ได้เขียนบทเพลงอะคูสติกร็อกเพลงหนึ่งซึ่งกลายเป็นที่จดจำของแฟนเพลงทั่วโลกมาจนถึงทุกวันนี้ หากแต่ความไพเราะของเพลงที่ว่าก็ได้กลายเป็นดั่งคำสาปที่ทำให้พวกเขาต้องตะขิดตะขวงใจจากความโด่งดังเกินหน้าเกินตาของวงในช่วงหนึ่ง (จริงๆ อาจจะตอนนี้ด้วยก็ได้) ...
ปี 1969 ถือเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับเต่าทองผู้เงียบขรึมอย่าง จอร์จ แฮร์ริสัน (George Harrison) มือกีตาร์แห่งวง The Beatles เขาถูกจับกุมในข้อหาครอบครองกัญชา เข้ารับการผ่าตัดต่อมทอนซิล และพยายามหลบออกจากวงชั่วคราว ในห้วงปีที่ถูกบันทึกไว้ว่ามีอากาศหนาวเหน็บยาวนานที่สุดในทศวรรษ 60s บวกกับความท้อแท้ในอุตสาหกรรมดนตรี...
“And I think to myself, What a wonderful world – ฉันจึงครุ่นคิดกับตัวเอง โลกนี้ช่างงดงามเหลือเกิน” น้ำเสียงนุ่มทุ้ม (และแหบเสน่ห์) ของหลุยส์ อาร์มสตรอง (Louis Armstrong) นักทรัมเป็ตและนักร้องเพลงแจ๊ซชาวอเมริกันผู้ยิ่งใหญ่แห่งยุค ดังแว่วขึ้นมาที่ไหนสักแห่งในช่วงสิ้นปี...
No More Content