Space and Time

เสียงระฆังดังเป็นสัญญาณ นายสถานีประกาศผ่านลำโพงเสียงดังก้อง อีกไม่ช้ารถไฟกำลังจะจอดเทียบชานชาลา เวลานั้น ร้านค้าริมทางรถไฟต่างเร่งมือพากันหุบร่มเพื่อให้รถไฟผ่าน ผู้คนเดินลงจากขบวนรถไฟจนโล่งเมื่อมาถึงสถานีแม่กลอง ซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของการเดินทาง แต่ที่สุดทางของรางเหล็ก คุณจะพบกับอาคารไม้ยกใต้ถุนสูงตั้งอยู่ริมแม่น้ำ ที่ผ่านการรีโนเวตใหม่ด้วยผีมือของสถาปนิกหนุ่มชาวแม่กลอง และเมื่อเดินขึ้นไปยังเรือนไม้ด้านบน ที่นี่คือคาเฟ่ชุมชน   เรื่องเก่าเล่าใหม่กับสองสถาปนิกหนุ่ม         ประวัติศาสตร์ของอาคารไม้สีน้ำตาลซีดหลังนี้ มาจากคำบอกเล่าของสองสถาปนิกหนุ่ม...

อากาศยังคงร้อนอยู่แม้เวลาจะล่วงมาจนเกือบห้าโมงเย็น ขณะเลี้ยวรถเข้ามาในซอยมิตรประชา 22 เราเห็นท้ายรถกระบะสีขาวคันจิ๋วเปิดทำการอยู่ ด้านในมีเครื่องชงกาแฟ เตาปิ้งขนมปัง และมีหนุ่มสาวเจ้าของกิจการที่แอบซ่อนตัวอยู่หลังต้นเฟิร์นที่ย้อยระย้าลงมาจากหลังคาบ้านของ ‘ลูกหนู’ – สิริพร สมสกุล และ ‘แดน’ – กิจจภณ พุ่มไพบูลย์ ผู้ที่เชื่อมั่นว่า การรักในสิ่งที่ทำและทำในสิ่งที่เชื่อมั่น จะกลายเป็นรากฐานสำคัญของการใช้ชีวิตและการหารายได้อย่างสมดุล  ...