ความรักคือสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตมนุษย์ ความรักช่วยสร้างความเปลี่ยนแปลงและทำให้เราเติบโต ในวัยแรกรุ่น รักมักทำให้ฮึกเหิมและวาดฝันถึงความสุขสมชั่วกาลนาน แต่เมื่อวันผันผ่าน เราทุกคนกลับต้องพบกับความผิดหวัง ความรักในวัยผู้ใหญ่ จึงทำให้เราได้เรียนรู้ชีวิตในแง่มุมใหม่ เช่นเดียวกันกับ ‘ปุ๊’ – อัญชลี จงคดีกิจ ผู้เคยหลงทางอยู่ท่ามกลางความแปรปรวนและโหดร้าย หลายสิ่งหลายอย่างของชีวิตที่บอบบาง โดยเฉพาะความสัมพันธ์ที่แหลกสลาย จนกระทั่งเธอรู้จักใช้ความรักนำทาง ทำให้เข้าใจตัวเอง เข้าใจผู้อื่น และความรักในครั้งนั้นได้เปลี่ยนแปลงจิตใจไปตลอดกาล

 

สัตว์เลี้ยงช่วยหนุนใจเราได้ด้วยไหม ด้วยความรักที่เรามีให้เขา และความรักที่เขาตอบแทนกลับมา 

     ใช่ ด้วยการเลี้ยงหมานี่แหละ เพราะเขาเป็นสิ่งมีชีวิตที่มีสัญชาตญาณอะไรบางอย่าง ที่ทำให้เขาจงรักภักดี สามารถแสดงความเห็นอกเห็นใจกลับมาให้เราได้มากกว่าแมว สำหรับแมว มนุษย์เราคือทาสนะ แต่สำหรับหมาจะตรงกันข้าม คือเขาเป็นทาสความรักของเรา และก็มีรักแท้ให้กับเจ้าของ ยิ่งเป็นเจ้าของคนแรก เขาจะยิ่งรักมาก ร้ายยังไงก็รัก ตบตียังไงก็ยังกลับมาเลียแข้งเลียขา กระดิกหางแสดงความดีใจเมื่อเจ้าของปรากฏตัว

     ถ้าจะพูดไปแล้วเราก็เหมือนเป็นพระเจ้าของเขานะ เป็นทุกสิ่งทุกอย่างสำหรับเขา อย่างเจ้าหลง หมาขนฟูที่อยู่ข้างๆ พี่ เขาให้ความรักกับเรามาเต็มที่เลย โดยไม่ต้องพูดด้วย เพราะมันพูดไม่ได้ แต่กิริยามันก็บอก

     แต่เมื่อเรารักเขาแล้ว เราก็ต้องเผื่อใจไว้กับความผิดหวังด้วย กับสิ่งที่เราไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นจากเขา ไม่ใช่หวังแค่เขาจะทำให้เราพอใจ สุดท้ายเมื่อทนเขาไม่ได้ก็ทิ้ง มันไม่ถูกต้อง พี่ก็ยังคงย้ำเหมือนเดิม

“

ความรักไม่ใช่สิ่งที่ซื้อขายกันได้หรือเรียกร้อง ร้องขอกันได้ แต่มันเป็นสิ่งที่คุณต้องแสดงออกมาก่อน ต้องให้ความรักก่อน ถึงจะได้รักนั้นกลับมา

”

     ที่เห็นง่ายๆ ก็คือเวลาเรากลับบ้านมาแล้วเขากระดิกหางวิ่งมารับ มันเป็นความอบอุ่นใจที่อธิบายไม่ถูก หรือเวลาที่เราเศร้าเสียใจ มาขอกอดเขา เขาก็จะมีแววตาที่อ่อนโยนลง ไม่ซุกซนอย่างทุกที เอาตัวมาคลอเคลียใกล้ๆ เหมือนกำลังปลอบใจ หรือบางครั้งแค่กอดเขาไว้ก็คลายเศร้าไปได้เยอะ บางวันเขาก็เป็นเหมือนเพื่อนไว้นั่งคุย (หันไปคุยกับเจ้าหลง) ‘เฮ้ย! วันนี้เป็นไงบ้าง กินอะไรที่เป็นประโยชน์บ้างไหมเนี่ย เกิดมาเป็นหมาสบายเกินไปแล้วนะเราน่ะ ฉันชักอิจฉาแกแล้วสิ’ ซึ่งเขารับรู้ได้ และนั่นก็ไม่ใช่แค่ทำให้เรามีความสุข เขาเองก็มีความสุขเหมือนกัน

 

เรานึกถึงหมาข้างถนนที่อดอยากและเจ็บป่วย จนบางตัวต้องโดนทางการจับไป set zero สำหรับชีวิตที่ไร้ค่า ไม่มีความสุข ชีวิตแบบนี้จะมีความหมายอย่างไร

     พี่ว่าเราอย่าไปคิดแทนมันเลย เราไม่ควรไปตัดสินอะไร ยกตัวอย่างหนังเรื่อง Me Before You ในประเด็นการุณยฆาตของตัวเอก มันก็คือการเลือกแล้วของคนคนนั้น และขึ้นอยู่กับกฎหมายของประเทศนั้นๆ ด้วย ไม่มีใครจะไปตัดสินใจแทนใครได้ แต่คนเรามักจะชอบตัดสินคนอื่น ทีนี้พอย้อนกลับมา หากเราเป็นเขาล่ะ? เราได้พบความรัก และมีผู้หญิงที่เรารักและรักเรา แต่เรายังคงอยากจบชีวิตอยู่เหมือนเดิม เพราะเราไม่อยากให้ใครมาเวทนา และไม่ต้องการจะเป็นภาระใครโดยเฉพาะคนที่เรารัก ซึ่งเราก็คงเลือกอย่างนั้น

     หากพูดถึงตามหลักศาสนา การทำลายชีวิตเป็นสิ่งที่ผิด ทุกชีวิตที่พระเจ้าสร้างล้วนมีคุณค่าอยู่แล้ว แต่ในกรณีของหนังเรื่องนี้ พี่ก็คงพูดไม่ได้ว่าผิดหรือถูก ใช่หรือไม่ ประเด็นสำคัญคือหนังเรื่องนี้มันทำให้เราฉุกคิดสิ่งที่สำคัญกว่านั้น คือคุณค่าของความรัก แม้กระทั่งตอนจบที่สุดแสนประทับใจ และทุกคนก็ต้องดำเนินชีวิตต่อไป ในความคิดเห็นของพี่ หากพระเอกเลือกที่จะอยู่ต่อ มันคงจะดีกว่า หากเขายอมที่จะต่อสู้ความเจ็บปวด ต่อสู้ไปพร้อมๆ กับคนที่รักเรา คงเป็นสิ่งที่ดีกว่า สำหรับตัวพี่แล้ว คนรอบข้างคือส่วนหนึ่งของคำตอบนะ เพราะทุกครั้งที่ท้อใจ ก็จะมีคนมาอยู่ข้างๆ เสมอ

     พี่ชอบคำกล่าวที่ว่า ‘หว่านสิ่งที่ท่านต้องการเก็บเกี่ยว’ คือถ้าในตอนที่เรามีชีวิตที่ปกติ เราได้หว่านความรัก ความหวังดี เราก็เจอคนที่รักและหวังดีต่อเรามากมาย คนที่เคยเป็นห่วงเป็นใย เมื่อเราเป็นอะไรไปนิดหน่อย ก็ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่คนเหล่านั้นจะมาใส่ใจเรา และนี่คือสิ่งที่เราหว่านเอาไว้ แต่ไม่ใช่การหว่านเพื่อต้องการ ผลย้อนกลับ แต่มันจะต้องเป็นไปตามธรรมชาติ ผสมผสานกับความรู้หลายอย่างที่สัมผัสได้จริง

     กับบางคน เวลาที่ท้อแท้ใจก็มักมองไม่เห็นคนอื่น มองเห็นแต่ปัญหาของตัวเองมองแค่ตัวเอง แถมมองข้ามทุกสิ่งทุกอย่างไปจนหมด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น มันก็ขึ้นอยู่กับดีกรีความร้ายแรงของสิ่งที่เขาเจอมาด้วย เพราะแต่ละคนมีความอดทนในแต่ละเรื่องไม่เท่ากัน

     พี่ว่าสิ่งสำคัญคือการที่เราจะออกจากปัญหาตรงนี้ได้แบบทีละเล็กทีละน้อย การที่เราเปิดใจให้กับคนอื่นรอบข้างที่เขารักเรา คนที่ไม่ทำให้เราคิดน้อยใจจนถึงขั้นทำร้ายตัวเอง หรือไปจนถึงทำลายชีวิตตัวเอง อันนี้แย่ที่สุดแล้ว ชีวิตนี้ยังมีอะไรรออยู่อีกมากมาย มีเรื่องน่าตื่นเต้น น่าสนใจและน่าลองทำอีกเพียบเลย หากจะทำอะไรก็ควรคิดให้ดี จะได้ไม่มาเสียใจทีหลัง

 

 

สำหรับคนที่ไม่ได้เชื่อในพระเจ้า เขาจะพบกับแหล่งความรักได้จากที่ไหน

     พี่ได้เจอแหล่งของพี่แล้ว แต่ในความคิดของพี่ บทเรียนทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นทั้งชีวิต ทำให้เข้าใจได้ว่าแหล่งความรักแรกสุด ที่สำคัญที่สุด นั่นคือรักตัวเองให้เป็น แล้วก็รักงานที่เราทำ มีความสุขกับสิ่งเล็กๆ ไม่ต้องไปจมอยู่ความคิดลบเพราะคนเราเวลาคิดมาก ความสุขในใจจะหายไปทันที อย่าไปเปรียบเทียบกับคนอื่น ไม่ต้องไปสนใจคนที่รวยกว่า แล้วคิดไปเองว่าเขาคงจะมีความสุขมากกว่า เรามองที่ตัวเราให้มากๆ แล้วจะพบว่าสิ่งที่เราพอใจอยู่ตรงนี้ เราอาจจะมีความสุขมากกว่าคนเหล่านั้นด้วยซ้ำ ทุกวันนี้ เรามีกิน มีสุขภาพที่แข็งแรง มีเพื่อนที่รักเรา อาจจะมีสิ่งที่ดีที่สุดที่เรียกว่าความจริงใจของคน และการมองข้ามบางสิ่งบางอย่างที่คนที่เราคบด้วยนั้น เขาทำให้ผิดหวังไปบ้าง เราก็จะมีความสุขมากขึ้น พลอยทำให้เข้าใจคนอื่นๆ ตามไปด้วย

 

จริงๆ แล้วแหล่งความรักที่กล่าวถึงนั้น คือบางสิ่งบางอย่างที่เราแต่ละคน ไม่ว่าจะศาสนาอะไร ได้ใช้ยึดเหนี่ยวจิตใจ 

     ถูกต้อง! นั่นคือคำตอบที่ชัดเจน เมื่อเราเจอกับสิ่งที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ และเป็นแกนหลักของการดำเนินชีวิตได้ เราจะได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระจากความคิดเชิงลบได้อย่างแท้จริง ดังนั้น ถึงแม้ว่าน้องจะไม่ได้ยึดหลักพระเจ้าอย่างพี่ น้องก็สามารถหาหลักยึดเหนี่ยวจิตใจได้จากคนที่เคารพรักและเป็นแบบอย่างในการดำเนินชีวิตจริงๆ ได้

 

ถ้าหากเราเคยเจอความรัก แต่หลังจากนั้น คนที่รักกลับร้ายกับเรา เราจะทำอย่างไร

     แล้วคุณเคยรักเขาก่อนที่เขาจะร้ายใช่ไหม? เขาแค่อาจทำให้คุณไม่พอใจมากขึ้นก็ได้ แต่ก็เข้าใจได้นะ บางอย่างมันเข้ากันไม่ได้จริงๆ ทีนี้ก็ต้องฉลาดคิดต่อแล้วล่ะ แต่สำหรับพี่ พระเจ้าสอนว่า ความรักไม่มีสูญสิ้น ต่อให้เธอเป็นยังไง เราก็ยังคงมีความรักและความหวังดีให้เหมือนเดิม ไม่ใช่รักแบบหัวปักหัวปำ โง่งมงาย หรือเห็นด้วยไปกับสิ่งที่เขาทำผิดๆ แต่สำหรับบางคนรู้อยู่แล้วว่ามันผิด และก็ไม่เห็นด้วย แต่เพราะรักเลยเห็นด้วย น้องเข้าใจ ใช่ไหม

“

ความรักไม่ใช่การเห็นด้วยในสิ่งที่ผิด แต่ความรักคือการที่ต้องไปบอกให้เธอกลับใจ และเปลี่ยนแปลงแก้ไขในสิ่งที่ผิด 

”

     ถึงเธอจะเปลี่ยนไม่ได้ ฉันก็ยังรักอยู่ และหวังว่าวันหนึ่งเธอจะเปลี่ยนได้ ซึ่งพี่ไม่ได้บอกว่า หากเขาร้ายแล้ว จากที่เราเคยรักจะกลายเป็นเกลียดแบบไล่ไปให้พ้นหน้าสักหน่อย หากเป็นอย่างนั้นก็แปลว่าคนคนนั้นเองก็ไม่ได้น่ารัก และก็ไม่สมควรที่จะได้รับความรักจากใครเหมือนกัน ทุกอย่างอยู่ที่คุณกระทำมากกว่า

 

 

เราเชื่อแล้วว่า ความรักอาจเปลี่ยนแปลงได้หลายสถานะ แต่ก็คงดีงามเสมอ

     ใช่เลย สุดท้ายแล้วก็ทำให้เราเข้าใจอะไรได้มากมายเหลือเกิน ยังทำให้รู้สึกว่าในทุกๆ ห้วงเวลาของชีวิตมีอะไรรอให้ทำอยู่อีกเยอะแยะ สิ่งสำคัญที่ไม่ต่างจากความรัก คือคนเราควรจะให้เมตตาและโอกาสตัวเองมากๆ นะ ยิ่งเมื่อเจอกับเรื่องร้ายๆ

     โดยส่วนตัวแล้ว พี่มองว่าสิ่งที่ประสบพบเจอนั้นทำให้ทำเราดีขึ้น เป็นผู้ใหญ่ขึ้น มีวุฒิภาวะมากขึ้น ความเศร้าความเสียใจ มันสร้างคนมากกว่าการประสบผลสำเร็จ ที่เราเคยได้ยินกันมาและมันคือเรื่องจริง คนที่สำเร็จมาโดยตลอดไม่ได้เรียนรู้อะไรหรอก วันหนึ่งที่เขาล้มลงแค่นิดเดียว เหมือนคนที่ไม่เคยหกล้ม เหมือนเด็กที่พ่อแม่อุ้มตลอดเวลา
เขาก็จะไม่ได้เรียนรู้อะไรเลย พอไปล้มแล้วไม่มีคนอุ้ม ถึงกับยืนไม่เป็น แต่คนที่สะดุดบ่อยๆ ล้มบ้าง ก็จะลุกขึ้นได้ รู้ว่าแผลเกิดจากอะไร ล้มตรงไหน ก็จะทำให้เข้มแข็งขึ้นจนช่วยเหลือตัวเอง และคนอื่นได้ ชีวิตก็จะมีคุณค่ามากขึ้นอีกเยอะ